| Privatim hoc modo: quid? publice civitates tractatae | 2.3.66.15 |
| quem ad modum sunt? Audistis permulta, iudices, testi- | |
| monia civitatum, et reliquarum audietis. Ac primum de | 67.1 |
| Agyrinensi populo fideli et inlustri breviter cognoscite. | |
| Agyrinensis est in primis honesta Siciliae civitas hominum | |
| ante hunc praetorem locupletium summorumque aratorum. | |
| Eius agri decumas cum emisset idem Apronius, Agyrium | 5 |
| venit. Qui cum apparitoribus eo et vi ac minis venisset, | |
| poscere pecuniam grandem coepit ut accepto lucro discede- | |
| ret; nolle se negoti quicquam habere dicebat, sed accepta | |
| pecunia velle quam primum in aliam civitatem occurrere. | |
| Sunt omnes Siculi non contemnendi, si per nostros | 10 |
| magistratus liceat, sed homines et satis fortes et plane | |
| frugi ac sobrii, et in primis haec civitas de qua loquor, | |
| iudices. Itaque homini improbissimo respondent Agyri- | 68.1 |
| nenses sese decumas ei quem ad modum deberent daturos: | |
| lucrum, cum ille magno praesertim emisset, non addituros. | |
| Apronius certiorem facit istum cuia res erat. Statim, tam- | |
| quam coniuratio aliqua Agyri contra rem publicam facta | 5 |
| aut legatus praetoris pulsatus esset, ita Agyrio magistratus et | |
| quinque primi accitu istius evocantur. Veniunt Syracusas; | |
| praesto est Apronius; ait eos ipsos qui venissent contra | |
| edictum praetoris fecisse. Quaerebant, quid? Respondebat | |
| se ad recuperatores esse dicturum. Iste aequissimus homo | 10 |
| formidinem illam suam miseris Agyrinensibus iniciebat: | |
| recuperatores se de cohorte sua daturum minabatur. | |
| Agyrinenses, viri fortissimi, iudicio se passuros esse dicebant. | |
| Ingerebat iste Artemidorum Cornelium medicum et Tlepo- | 69.1 |
| lemum Cornelium pictorem et eius modi recuperatores, | |
| quorum civis Romanus nemo erat, sed Graeci sacrilegi iam | |
| pridem improbi, repente Cornelii. Videbant Agyrinenses, | |
| quicquid ad eos recuperatores Apronius attulisset, illum | 5 |
| perfacile probaturum: condemnari cum istius invidia in- | |
| famiaque malebant quam ad eius condiciones pactionesque | |
| accedere. Quaerebant quae in verba recuperatores daret. | |
| Respondebat, Si pareret adversvs edictvm fecisse; qua | |
| in re in iudicio dicturum esse aiebat. Iniquissimis verbis, | 10 |
| improbissimis recuperatoribus conflictari malebant quam | |
| quicquam cum isto sua voluntate decidere. Summittebat | |
| iste Timarchidem qui moneret eos, si saperent, ut transi- | |
| gerent. Pernegabant. 'Quid ergo? in singulos HS quinqua- | |
| genis milibus damnari mavultis?' Malle dicebant. Tum | 15 |
| iste clare omnibus audientibus, 'Qui damnatus erit,' inquit, | |
| 'virgis ad necem caedetur.' Hic illi flentes rogare atque | |
| orare coeperunt ut sibi suas segetes fructusque omnis | |
| arationesque vacuas Apronio tradere liceret, ut ipsi sine | |
| ignominia molestiaque discederent. | 20 |