Quapropter omnes in hoc iudicio conentur omnia; nihil 2.1.15.1
est iam quod in hac causa peccare quisquam, iudices, nisi
vestro periculo possit. Mea quidem ratio cum in praeteritis
rebus est cognita, tum in reliquis explorata atque provisa
est. Ego meum studium in rem publicam iam illo tempore 5
ostendi cum longo intervallo veterem consuetudinem rettuli,
et rogatu sociorum atque amicorum populi Romani, meorum
autem necessariorum, nomen hominis audacissimi detuli.
Quod meum factum lectissimi viri atque ornatissimi, quo in
numero e vobis complures fuerunt, ita probaverunt ut ei qui 10
istius quaestor fuisset, et ab isto laesus inimicitias iustas perse-
queretur, non modo deferendi nominis, sed ne subscribendi
quidem, cum id postularet, facerent potestatem. In Siciliam 16.1
sum inquirendi causa profectus; quo in negotio industriam
meam celeritas reditionis, diligentiam multitudo litterarum
et testium declaravit, pudorem vero ac religionem quod,
cum venissem senator ad socios populi Romani, qui in ea 5
provincia quaestor fuissem, ad hospites meos ac necessarios
causae communis defensor deverti potius quam ad eos qui
a me auxilium petivissent. Nemini meus adventus labori
aut sumptui neque publice neque privatim fuit: vim in
inquirendo tantam habui quantam mihi lex dabat, non 10
quantam habere poteram istorum studio quos iste vexarat.
Romam ut ex Sicilia redii, cum iste atque istius amici, 17.1
homines lauti et urbani, sermones eius modi dissipassent,
quo animos testium retardarent, me magna pecunia a vera
accusatione esse deductum, tametsi probabatur nemini,
quod et ex Sicilia testes erant ii qui quaestorem me in 5
provincia cognoverant, et hinc homines maxime inlustres,
qui, ut ipsi noti sunt, sic nostrum unum quemque optime
norunt, tamen usque eo timui ne quis de mea fide atque
integritate dubitaret donec ad reiciundos iudices venimus.