Quapropter omnes in hoc iudicio conentur omnia; nihil
|
2.1.15.1
|
est iam quod in hac causa peccare quisquam, iudices, nisi
|
|
vestro periculo possit. Mea quidem ratio cum in praeteritis
|
|
rebus est cognita, tum in reliquis explorata atque provisa
|
|
est. Ego meum studium in rem publicam iam illo tempore
|
5
|
ostendi cum longo intervallo veterem consuetudinem rettuli,
|
|
et rogatu sociorum atque amicorum populi Romani, meorum
|
|
autem necessariorum, nomen hominis audacissimi detuli.
|
|
Quod meum factum lectissimi viri atque ornatissimi, quo in
|
|
numero e vobis complures fuerunt, ita probaverunt ut ei qui
|
10
|
istius quaestor fuisset, et ab isto laesus inimicitias iustas perse-
|
|
queretur, non modo deferendi nominis, sed ne subscribendi
|
|
quidem, cum id postularet, facerent potestatem. In Siciliam
|
16.1
|
sum inquirendi causa profectus; quo in negotio industriam
|
|
meam celeritas reditionis, diligentiam multitudo litterarum
|
|
et testium declaravit, pudorem vero ac religionem quod,
|
|
cum venissem senator ad socios populi Romani, qui in ea
|
5
|
provincia quaestor fuissem, ad hospites meos ac necessarios
|
|
causae communis defensor deverti potius quam ad eos qui
|
|
a me auxilium petivissent. Nemini meus adventus labori
|
|
aut sumptui neque publice neque privatim fuit: vim in
|
|
inquirendo tantam habui quantam mihi lex dabat, non
|
10
|
quantam habere poteram istorum studio quos iste vexarat.
|
|
Romam ut ex Sicilia redii, cum iste atque istius amici,
|
17.1
|
homines lauti et urbani, sermones eius modi dissipassent,
|
|
quo animos testium retardarent, me magna pecunia a vera
|
|
accusatione esse deductum, tametsi probabatur nemini,
|
|
quod et ex Sicilia testes erant ii qui quaestorem me in
|
5
|
provincia cognoverant, et hinc homines maxime inlustres,
|
|
qui, ut ipsi noti sunt, sic nostrum unum quemque optime
|
|
norunt, tamen usque eo timui ne quis de mea fide atque
|
|
integritate dubitaret donec ad reiciundos iudices venimus.
|
|