Sciebam in reiciundis iudicibus non nullos memoria
|
2.1.17.10
|
nostra pactionis suspicionem non vitasse, cum in ipsa
|
|
accusatione eorum industria ac diligentia probaretur. Ita
|
18.1
|
reieci iudices ut hoc constet, post hunc statum rei publicae
|
|
quo nunc utimur simili splendore et dignitate consilium
|
|
nullum fuisse. Quam iste laudem communem sibi ait
|
|
esse mecum; qui cum P. Galbam iudicem reiecisset,
|
5
|
M. Lucretium retinuit, et cum eius patronus ex eo quae-
|
|
reret cur suos familiarissimos, Sex. Peducaeum, Q. Con-
|
|
sidium, Q. Iunium reici passus esset, respondit 'quod eos
|
|
in iudicando nimium sui iuris sententiaeque cognosset'.
|
|
Itaque iudicibus reiectis sperabam iam onus meum vobis-
|
19.1
|
cum esse commune; putabam non solum notis sed etiam
|
|
ignotis probatam meam fidem esse et diligentiam. Quod
|
|
me non fefellit; nam comitiis meis, cum iste infinita
|
|
largitione contra me uteretur, populus Romanus iudicavit
|
5
|
istius pecuniam, quae apud me contra fidem meam nihil
|
|
potuisset, apud se contra honorem meum nihil posse
|
|
debere. Quo quidem die primum, iudices, citati in hunc
|
|
reum consedistis, quis tam iniquus huic ordini fuit, quis
|
|
tam novarum rerum iudiciorum iudicumque cupidus qui
|
10
|
non aspectu consessuque vestro commoveretur? Cum in
|
20.1
|
eo vestra dignitas mihi fructum diligentiae referret, id sum
|
|
adsecutus, ut una hora qua coepi dicere reo audaci, pe-
|
|
cunioso, profuso, perdito spem iudici corrumpendi prae-
|
|
ciderem; ut primo die testium tanto numero citato populus
|
5
|
Romanus iudicaret isto absoluto rem publicam stare non
|
|
posse; ut alter dies amicis istius ac defensoribus non modo
|
|
spem victoriae sed etiam voluntatem defensionis auferret,
|
|
ut tertius dies sic hominem prosterneret ut morbo simulato
|
|
non quid responderet, sed quem ad modum non respon-
|
10
|
deret, deliberaret. Deinde reliquis diebus his criminibus,
|
|
his testibus, et urbanis et provincialibus, sic obrutus atque
|
|
oppressus est ut his ludorum diebus interpositis nemo istum
|
|
comperendinatum, sed condemnatum iudicaret.
|
|