Vide quam tibi defensionem patefecerim, quam iniquam 2.3.193.5
in socios, quam remotam ab utilitate rei publicae, quam
seiunctam a voluntate ac sententia legis. Tu, cum tibi
ego frumentum in meis agris atque in mea civitate, denique
cum in iis locis in quibus es, versaris, rem geris, provinciam
administras, paratus sim dare, angulum mihi aliquem eligas 10
provinciae reconditum ac derelictum? iubeas ibi me metiri
quo portare non expediat, ubi emere non possim? Im- 194.1
probum facinus, iudices, non ferendum, nemini lege con-
cessum, sed fortasse adhuc in nullo etiam vindicatum!
Tamen ego hoc, quod ferri nego posse, Verri, iudices, con-
cedo et largior. Si ullo in loco eius provinciae frumentum 5
tanti fuit quanti iste aestimavit, hoc crimen in istum reum
valere oportere non arbitror. Verum enim vero, cum esset
HS binis aut etiam ternis quibusvis in locis provinciae,
duodenos sestertios exegisti. Si mihi tecum neque de
annona neque de aestimatione tua potest esse controversia, 10
quid sedes, quid exspectas, quid defendis? utrum tibi
pecuniae coactae conciliatae videntur adversus leges, ad-
versus rem publicam cum maxima sociorum iniuria, an
vero id recte, ordine, e re publica, sine cuiusquam iniuria
factum esse defendis? 15
  Cum tibi senatus ex aerario pecuniam prompsisset et 195.1
singulos tibi denarios adnumerasset quos tu pro singulis
modiis aratoribus solveres, quid facere debuisti? Si quod
L. Piso ille Frugi, qui legem de pecuniis repetundis primus
tulit, cum emisses quanti esset, quod superaret pecuniae 5
rettulisses; si ut ambitiosi homines aut benigni, cum pluris
senatus aestimasset quam quanti esset annona, ex senatus
aestimatione, non ex annonae ratione solvisses; sin, ut
plerique faciunt, in quo erat aliqui quaestus, sed is honestus
atque concessus, frumentum, quoniam vilius erat, ne 10
emisses, sumpsisses id nummorum quod tibi senatus cellae
nomine concesserat.