Hoc vero quid est? quam habet rationem non quaero 2.3.195.13
aequitatis, sed ipsius improbitatis atque impudentiae?
Neque enim est fere quicquam quod homines palam facere 15
audeant in magistratu quamvis improbe, quin eius facti si
non bonam, at aliquam rationem adferre soleant. Hoc 196.1
quid est? Venit praetor; frumentum, inquit, me abs te
emere oportet. Optime. Modium denario. Benigne ac
liberaliter; nam ego ternis HS non possum vendere. Mihi
frumentum non opus est, nummos volo. Nam sperabam, 5
inquit arator, me ad denarios perventurum; sed, si ita
necesse est, quanti frumentum sit considera. Video esse
binis HS. Quid ergo a me tibi nummorum dari potest,
cum senatus tibi quaternos HS dederit? Quid poscit?
Attendite et, vos quaeso, simul, iudices, aequitatem prae- 10
toris attendite. Quaternos HS, quos mihi senatus decrevit 197.1
et ex aerario dedit, ego habebo et in cistam transferam de
fisco. Quid postea? quid? Pro singulis modiis, quos tibi
impero, tu mihi octonos HS dato. Qua ratione? Quid
quaeris rationem? non tantam rationem res habet quantam 5
utilitatem atque praedam. Dic, dic, inquit ille, planius.
Senatus te voluit mihi nummos, me tibi frumentum dare:
tu eos nummos quos mihi senatus dare voluit ipse habebis;
a me, cui singulos denarios a te dari oportuit, binos auferes et
huic praedae ac direptioni cellae nomen impones? Haec 198.1
deerat iniuria et haec calamitas aratoribus te praetore qua
reliquis fortunis omnibus everterentur. Nam quid esse
reliqui poterat ei qui per hanc iniuriam non modo fructum
omnem amitteret, sed etiam omne instrumentum vendere 5
cogeretur? Quonam se verteret? ex quo fructu nummos
quos tibi daret inveniret? Decumarum nomine tantum
erat ablatum quantum voluntas tulerat Aproni: pro alteris
decumis emptoque frumento aut nihil datum aut tantum
datum quantum reliqui scribae fecerant, aut ultro etiam, id 10
quod didicistis, ablatum. Cogantur etiam nummi ab ara-
tore? quo modo, quo iure, quo exemplo? Nam cum
fructus diripiebantur aratorum atque omni lacerabantur
iniuria, videbatur id perdere arator quod aratro ipse quae-
sisset, in quo elaborasset, quod agri segetesque extulissent; 15
quibus iniuriis gravissimis tamen illud erat miserum solacium, 199.1
quod id perdere videbatur quod alio praetore eodem ex
agro reparare posset. Nummos vero ut det arator quos non
exarat, quos non aratro ac manu quaerit, boves et aratrum
ipsum atque omne instrumentum vendat necesse est. Non 5
enim debetis hoc cogitare: habet idem in nummis, habet in
urbanis praediis. Nam cum aratori aliquid imponitur, non
hominis si quae sunt praeterea facultates, sed arationis
ipsius vis ac ratio consideranda est, quid ea sustinere, quid
pati, quid efficere possit ac debeat; quamquam illi quoque 10
homines sunt ab isto omni ratione exinaniti ac perditi, tamen
hoc vobis est statuendum, quid aratorem ipsum arationis
nomine muneris in rem publicam fungi ac sustinere velitis.
Imponitis decumas, patiuntur; alteras, temporibus vestris
serviendum putant; dent emptum praeterea; dabunt, si 15
voletis. Haec quam sint gravia, et quid his rebus detractis 200.1
possit ad dominos puri ac reliqui pervenire, credo vos ex
vestris impensis, ex vestris rebus rusticis coniectura adsequi
posse. Addite nunc eodem istius edicta, instituta, iniurias;
addite Aproni Veneriorumque servorum in agro decumano 5
regna ac rapinas. Quamquam haec omitto: de cella loquor.
Placet vobis in cellam magistratibus vestris frumentum
Siculos gratis dare? Quid hoc indignius, quid iniquius?
Atque hoc scitote aratoribus Verre praetore optandum
ac petendum fuisse. 10