Quodsi suspiciones inicere velitis ad pluris homines et 2.3.217.8
ad pluris provincias crimen hoc pertinere, non ego istam
defensionem vestram pertimescam, sed me omnium provin- 10
ciarum defensorem esse profitebor. Etenim hoc dico, et
magna voce dico, Vbicumque hoc factum est, improbe
factum est; quicumque hoc fecit, supplicio dignus est.
Nam, per deos immortalis, videte, iudices, et prospicite 218.1
animis quid futurum sit. Multi magnas pecunias ab invitis
civitatibus atque ab invitis aratoribus ista ratione cellae
nomine coegerunt,—omnino ego neminem video praeter
istum, sed do hoc vobis et concedo, esse multos: in hoc 5
homine rem adductam in iudicium videtis. Quid facere
potestis? utrum, cum iudices sitis de pecunia capta con-
ciliata, tantam pecuniam captam neglegere, an, cum lex
sociorum causa rogata sit, sociorum querimonias non au-
dire? Verum hoc quoque vobis remitto; neglegite prae- 219.1
terita, si vultis; sed ne reliquas spes turbetis atque omnis
provincias evertatis, id providete, ne avaritiae, quae ante-
hac occultis itineribus atque angustis uti solebat, auctoritate
vestra viam patefaciatis inlustrem atque latam. Nam si 5
hoc probatis et si licere pecunias isto nomine capi iudicatis,
certe hoc, quod adhuc nemo nisi improbissimus fecit, post-
hac nemo nisi stultissimus non faciet. Improbi sunt qui
pecunias contra leges cogunt, stulti qui quod licere iudica-
tum est praetermittunt. Deinde, iudices, videte, quam 220.1
infinitam sitis hominibus licentiam pecuniarum eripien-
darum daturi. Si, ternos denarios qui coegit erit absolutus,
quaternos, quinos, denos denique aut vicenos coget alius.
Quae erit reprehensio? in quo primum iniuriae gradu resi- 5
stere incipiet severitas iudicis? quotus erit iste denarius qui
non sit ferendus, et in quo primum aestimationis iniquitas
atque improbitas reprehendatur? Non enim a vobis
summa, sed genus aestimationis erit comprobatum, neque
hoc potestis iudicare, ternis denariis aestimare licere, denis 10
non licere. Vbi enim semel ab annonae ratione et ab
aratorum voluntate res ad praetoris libidinem translata est,
non est iam in lege neque in officio, sed in voluntate homi-
num atque avaritia positus modus aestimandi. Quapropter,
si vos semel in iudicando finem aequitatis et legis transie- 15
ritis, scitote vos nullum ceteris in aestimando finem impro-
bitatis et avaritiae reliquisse.