Nunc reliquum, iudices, attendite, de quo et vos audistis 2.4.64.1
et populus Romanus non nunc primum audiet et in exteris
nationibus usque ad ultimas terras pervagatum est. Can-
delabrum e gemmis clarissimis opere mirabili perfectum
reges ii, quos dico, Romam cum attulissent, ut in Capitolio 5
ponerent, quod nondum perfectum templum offenderant,
neque ponere potuerunt neque vulgo ostendere ac proferre
voluerunt, ut et magnificentius videretur cum suo tempore
in cella Iovis Optimi Maximi poneretur, et clarius cum
pulchritudo eius recens ad oculos hominum atque integra 10
perveniret: statuerunt id secum in Syriam reportare ut, cum
audissent simulacrum Iovis Optimi Maximi dedicatum,
legatos mitterent qui cum ceteris rebus illud quoque ex-
imium ac pulcherrimum donum in Capitolium adferrent.
Pervenit res ad istius auris nescio quo modo; nam rex id 65.1
celatum voluerat, non quo quicquam metueret aut sus-
picaretur, sed ut ne multi illud ante praeciperent oculis
quam populus Romanus. Iste petit a rege et eum pluribus
verbis rogat ut id ad se mittat; cupere se dicit inspicere 5
neque se aliis videndi potestatem esse facturum. Antiochus,
qui animo et puerili esset et regio, nihil de istius improbitate
suspicatus est; imperat suis ut id in praetorium involutum
quam occultissime deferrent. Quo posteaquam attulerunt
involucrisque reiectis constituerunt, clamare iste coepit 10
dignam rem esse regno Syriae, dignam regio munere,
dignam Capitolio. Etenim erat eo splendore qui ex cla-
rissimis et pulcherrimis gemmis esse debebat, ea varietate
operum ut ars certare videretur cum copia, ea magnitudine
ut intellegi posset non ad hominum apparatum sed ad 15
amplissimi templi ornatum esse factum. Cum satis iam
perspexisse videretur, tollere incipiunt ut referrent. Iste
ait se velle illud etiam atque etiam considerare; nequaquam
se esse satiatum; iubet illos discedere et candelabrum
relinquere. Sic illi tum inanes ad Antiochum revertuntur. 20