Te nunc, P. Scipio, te, inquam, lectissimum ornatis-
|
2.4.79.7
|
simumque adulescentem, appello, abs te officium tuum
|
|
debitum generi et nomini requiro et flagito. Cur pro isto,
|
|
qui laudem honoremque familiae vestrae depeculatus est,
|
10
|
pugnas, cur eum defensum esse vis, cur ego tuas partis
|
|
suscipio, cur tuum munus sustineo, cur M. Tullius
|
|
P. Africani monumenta requirit, P. Scipio eum qui illa
|
|
sustulit defendit? Cum mos a maioribus traditus sit, ut
|
|
monumenta maiorum ita suorum quisque defendat ut ea ne
|
15
|
ornari quidem nomine aliorum sinat, tu isti aderis, qui non
|
|
obstruxit aliqua ex parte monumento P. Scipionis sed id
|
|
funditus delevit ac sustulit? Quisnam igitur, per deos
|
80.1
|
immortalis, tuebitur P. Scipionis memoriam mortui, quis
|
|
monumenta atque indicia virtutis, si tu ea relinques aut
|
|
deseres, nec solum spoliata illa patieris sed etiam eorum
|
|
spoliatorem vexatoremque defendes? Adsunt Segestani,
|
5
|
clientes tui, socii populi Romani atque amici; certiorem
|
|
te faciunt P. Africanum Carthagine deleta simulacrum
|
|
Dianae maioribus suis restituisse, idque apud Segestanos
|
|
eius imperatoris nomine positum ac dedicatum fuisse; hoc
|
|
Verrem demoliendum et asportandum nomenque omnino
|
10
|
P. Scipionis delendum tollendumque curasse; orant te
|
|
atque obsecrant ut sibi religionem, generi tuo laudem
|
|
gloriamque restituas, ut, quod per P. Africanum ex urbe ho-
|
|
stium recuperarint, id per te ex praedonis domo conservare
|
|
possint.
|
15
|
Quid aut tu his respondere honeste potes aut illi facere,
|
|
nisi ut te ac fidem tuam implorent? Adsunt et implorant.
|
|
Potes domesticae laudis amplitudinem, Scipio, tueri, potes;
|
|
omnia sunt in te quae aut fortuna hominibus aut natura
|
|
largitur; non praecerpo fructum offici tui, non alienam
|
20
|
mihi laudem appeto, non est pudoris mei P. Scipione,
|
|
florentissimo adulescente, vivo et incolumi me propugna-
|
|
torem monumentorum P. Scipionis defensoremque profiteri.
|
|
Quam ob rem si suscipis domesticae laudis patrocinium,
|
81.1
|
me non solum silere de vestris monumentis oportebit, sed
|
|
etiam laetari P. Africani eius modi fortunam esse mortui
|
|
ut eius honos ab iis qui ex eadem familia sint defendatur,
|
|
neque ullum adventicium auxilium requiratur. Sin istius
|
5
|
amicitia te impedit, si hoc quod ego abs te postulo minus
|
|
ad officium tuum pertinere arbitrabere, succedam ego
|
|
vicarius tuo muneri, suscipiam partis quas alienas esse
|
|
arbitrabar. Deinde ista praeclara nobilitas desinat queri
|
|
populum Romanum hominibus novis industriis libenter
|
10
|
honores mandare semperque mandasse. Non est que-
|
|
rendum in hac civitate, quae propter virtutem omnibus
|
|
nationibus imperat, virtutem plurimum posse. Sit apud
|
|
alios imago P. Africani, ornentur alii mortui virtute ac
|
|
nomine; talis ille vir fuit, ita de populo Romano meritus
|
15
|
est ut non uni familiae sed universae civitati commendatus
|
|
esse debeat. Est aliqua mea pars virilis, quod eius civitatis
|
|
sum quam ille amplam inlustrem claramque reddidit, prae-
|
|
cipue quod in his rebus pro mea parte versor quarum ille
|
|
princeps fuit, aequitate, industria, temperantia, defensione
|
20
|
miserorum, odio improborum; quae cognatio studiorum et
|
|
artium prope modum non minus est coniuncta quam ista
|
|
qua vos delectamini generis et nominis.
|
|