Iam illa quae leviora videbuntur ideo praeteribo, quod 2.4.131.8
mensas Delphicas e marmore, crateras ex aere pulcherrimas,
vim maximam vasorum Corinthiorum ex omnibus aedibus 10
sacris abstulit Syracusis. Itaque, iudices, ii qui hospites ad 132.1
ea quae visenda sunt solent ducere et unum quidque
ostendere,—quos illi mystagogos vocant,—conversam iam
habent demonstrationem suam. Nam ut ante demonstra-
bant quid ubique esset, item nunc quid undique ablatum 5
sit ostendunt.
  Quid tum? mediocrine tandem dolore eos adfectos esse
arbitramini? Non ita est, iudices, primum quod omnes
religione moventur et deos patrios quos a maioribus acce-
perunt colendos sibi diligenter et retinendos esse arbitrantur; 10
deinde hic ornatus, haec opera atque artificia, signa, tabulae
pictae Graecos homines nimio opere delectant. Itaque ex
illorum querimoniis intellegere possumus haec illis acer-
bissima videri quae forsitan nobis levia et contemnenda
esse videantur. Mihi credite, iudices,—tametsi vosmet 15
ipsos haec eadem audire certo scio,—cum multas acceperint
per hosce annos socii atque exterae nationes calamitates et
iniurias, nullas Graeci homines gravius ferunt ac tulerunt
quam huiusce modi spoliationes fanorum atque oppidorum.
Licet iste dicat emisse se, sicuti solet dicere, credite hoc 133.1
mihi, iudices: nulla umquam civitas tota Asia et Graecia
signum ullum, tabulam pictam <ullam>, ullum denique orna-
mentum urbis sua voluntate cuiquam vendidit; nisi forte
existimatis, posteaquam iudicia severa Romae fieri desierunt, 5
Graecos homines haec venditare coepisse, quae tum non
modo non venditabant, cum iudicia fiebant, verum etiam
coemebant; aut nisi arbitramini L. Crasso, Q. Scaevolae,
C. Claudio, potentissimis hominibus, quorum aedilitates
ornatissimas vidimus, commercium istarum rerum cum 10
Graecis hominibus non fuisse, iis qui post iudiciorum
dissolutionem aediles facti sunt fuisse.