Iam illa quae leviora videbuntur ideo praeteribo, quod
|
2.4.131.8
|
mensas Delphicas e marmore, crateras ex aere pulcherrimas,
|
|
vim maximam vasorum Corinthiorum ex omnibus aedibus
|
10
|
sacris abstulit Syracusis. Itaque, iudices, ii qui hospites ad
|
132.1
|
ea quae visenda sunt solent ducere et unum quidque
|
|
ostendere,—quos illi mystagogos vocant,—conversam iam
|
|
habent demonstrationem suam. Nam ut ante demonstra-
|
|
bant quid ubique esset, item nunc quid undique ablatum
|
5
|
sit ostendunt.
|
|
Quid tum? mediocrine tandem dolore eos adfectos esse
|
|
arbitramini? Non ita est, iudices, primum quod omnes
|
|
religione moventur et deos patrios quos a maioribus acce-
|
|
perunt colendos sibi diligenter et retinendos esse arbitrantur;
|
10
|
deinde hic ornatus, haec opera atque artificia, signa, tabulae
|
|
pictae Graecos homines nimio opere delectant. Itaque ex
|
|
illorum querimoniis intellegere possumus haec illis acer-
|
|
bissima videri quae forsitan nobis levia et contemnenda
|
|
esse videantur. Mihi credite, iudices,—tametsi vosmet
|
15
|
ipsos haec eadem audire certo scio,—cum multas acceperint
|
|
per hosce annos socii atque exterae nationes calamitates et
|
|
iniurias, nullas Graeci homines gravius ferunt ac tulerunt
|
|
quam huiusce modi spoliationes fanorum atque oppidorum.
|
|
Licet iste dicat emisse se, sicuti solet dicere, credite hoc
|
133.1
|
mihi, iudices: nulla umquam civitas tota Asia et Graecia
|
|
signum ullum, tabulam pictam <ullam>, ullum denique orna-
|
|
mentum urbis sua voluntate cuiquam vendidit; nisi forte
|
|
existimatis, posteaquam iudicia severa Romae fieri desierunt,
|
5
|
Graecos homines haec venditare coepisse, quae tum non
|
|
modo non venditabant, cum iudicia fiebant, verum etiam
|
|
coemebant; aut nisi arbitramini L. Crasso, Q. Scaevolae,
|
|
C. Claudio, potentissimis hominibus, quorum aedilitates
|
|
ornatissimas vidimus, commercium istarum rerum cum
|
10
|
Graecis hominibus non fuisse, iis qui post iudiciorum
|
|
dissolutionem aediles facti sunt fuisse.
|
|