Cum haec agerem, repente ad me venit Heraclius, is qui 2.4.137.10
tum magistratum Syracusis habebat, homo nobilis, qui
sacerdos Iovis fuisset, qui honos est apud Syracusanos
amplissimus. Agit mecum et cum fratre meo ut, si nobis
videretur, adiremus ad eorum senatum; frequentis esse in
curia; se iussu senatus a nobis petere ut veniremus. Primo 138.1
nobis fuit dubium quid ageremus; deinde cito venit in
mentem non esse vitandum illum nobis conventum et
locum; itaque in curiam venimus. Honorifice sane con-
surgitur; nos rogatu magistratus adsedimus. Incipit is 5
loqui qui et auctoritate et aetate et, ut mihi visum est, usu
rerum antecedebat, Diodorus Timarchidi, cuius omnis oratio
hanc habuit primo sententiam: senatum et populum Syra-
cusanum moleste graviterque ferre quod ego, cum in ceteris
Siciliae civitatibus senatum populumque docuissem quid iis 10
utilitatis, quid salutis adferrem, et cum ab omnibus mandata,
legatos, litteras testimoniaque sumpsissem, in illa civitate
nihil eius modi facerem. Respondi neque Romae in con-
ventu Siculorum, cum a me auxilium communi omnium
legationum consilio petebatur causaque totius provinciae 15
ad me deferebatur, legatos Syracusanorum adfuisse, neque
me postulare ut quicquam contra C. Verrem decerneretur
in ea curia in qua inauratam C. Verris statuam viderem.
Quod posteaquam dixi, tantus est gemitus factus aspectu 139.1
statuae et commemoratione ut illud in curia positum monu-
mentum scelerum non beneficiorum videretur. Tum pro
se quisque, quantum dicendo adsequi poterat, docere me
coepit ea quae paulo ante commemoravi, spoliatam urbem, 5
fana direpta, de Heracli hereditate, quam palaestritis con-
cessisset, multo maximam partem ipsum abstulisse; neque
postulandum fuisse ut ille palaestritas diligeret, qui etiam
inventorem olei deum sustulisset; neque illam statuam esse
ex pecunia publica neque publice datam, sed eos qui here- 10
ditatis diripiendae participes fuissent faciendam statuen-
damque curasse; eosdem Romae fuisse legatos, illius
adiutores improbitatis, socios furtorum, conscios flagitiorum;
eo minus mirari me oportere si illi communi legatorum
voluntati et saluti Siciliae defuissent. 15