| Videte constantiam praetoris, et eius praetoris qui in his | 2.5.18.1 |
| rebus non ita defendatur ut mediocris praetor, sed ita | |
| laudetur ut optimus imperator. Cum servorum bellum | |
| metueretur, quo supplicio dominos indemnatos adficiebat, | |
| hoc servos damnatos liberabat: Apollonium, hominem | 5 |
| locupletissimum, qui, si fugitivi bellum in Sicilia facerent, | |
| amplissimas fortunas amitteret, belli fugitivorum nomine | |
| indicta causa in vincla coniecit: servos, quos ipse de con- | |
| sili sententia belli faciendi causa consensisse iudicavit, eos | |
| sine consili sententia sua sponte omni supplicio liberavit. | 10 |
| Quid? si aliquid ab Apollonio commissum est quam ob | 19.1 |
| rem in eum iure animadverteretur, tamenne hanc rem sic | |
| agemus ut crimini aut invidiae reo putemus esse oportere | |
| si quo de homine severius iudicaverit? Non agam tam | |
| acerbe, non utar ista accusatoria consuetudine, si quid est | 5 |
| factum clementer, ut dissolute factum criminer, si quid | |
| vindicatum est severe, ut ex eo crudelitatis invidiam col- | |
| ligam. Non agam ista ratione; tua sequar iudicia, tuam | |
| defendam auctoritatem, quoad tu voles; simul ac tute | |
| coeperis tua iudicia rescindere, mihi suscensere desinito; | 10 |
| meo iure enim contendam eum qui suo iudicio damnatus | |
| sit iuratorum iudicum sententiis damnari oportere. Non | 20.1 |
| defendam Apolloni causam, amici atque hospitis mei, ne | |
| tuum iudicium videar rescindere; nihil de hominis fruga- | |
| litate, virtute, diligentia dicam; praetermittam illud etiam | |
| de quo ante dixi, fortunas eius ita constitutas fuisse familia, | 5 |
| pecore, villis, pecuniis creditis ut nemini minus expediret | |
| ullum in Sicilia tumultum aut bellum commoveri; non | |
| dicam ne illud quidem, si maxime in culpa fuerit Apollo- | |
| nius, tamen in hominem honestissimae civitatis honestis- | |
| simum tam graviter animadverti causa indicta non oportuisse. | 10 |
| Nullam in te invidiam ne ex illis quidem rebus concitabo, | 21.1 |
| cum esset talis vir in carcere, in tenebris, in squalore, in | |
| sordibus, tyrannicis interdictis tuis patri exacta aetate et | |
| adulescenti filio adeundi ad illum miserum potestatem | |
| numquam esse factam. Etiam illud praeteribo, quotiens- | 5 |
| cumque Panhormum veneris illo anno et sex mensibus— | |
| nam tam diu fuit Apollonius in carcere—totiens te senatum | |
| Panhormitanum adisse supplicem, cum magistratibus sacer- | |
| dotibusque publicis, orantem atque obsecrantem ut aliquando | |
| ille miser atque innocens calamitate illa liberaretur. Re- | 10 |
| linquo haec omnia; quae si velim persequi, facile ostendam | |
| tua crudelitate in alios omnis tibi aditus misericordiae | |
| iudicum iam pridem esse praeclusos. Omnia tibi ista | 22.1 |
| concedam et remittam; provideo enim quid sit defensurus | |
| Hortensius; fatebitur apud istum neque senectutem patris | |
| neque adulescentiam fili neque lacrimas utriusque plus | |
| valuisse quam utilitatem salutemque provinciae; dicet rem | 5 |
| publicam administrari sine metu ac severitate non posse; | |
| quaeret quam ob rem fasces praetoribus praeferantur, cur | |
| secures datae, cur carcer aedificatus, cur tot supplicia sint | |
| in improbos more maiorum constituta. Quae cum omnia | |
| graviter severeque dixerit, quaeram cur hunc eundem Apol- | 10 |
| lonium Verres idem repente nulla re nova adlata, nulla | |
| defensione, sine causa de carcere emitti iusserit; tantumque | |
| in hoc crimine suspicionis esse adfirmabo ut iam ipsis | |
| iudicibus sine mea argumentatione coniecturam facere per- | |
| mittam quod hoc genus praedandi, quam improbum, quam | 15 |
| indignum, quamque ad magnitudinem quaestus immensum | |
| infinitumque esse videatur. Nam quae iste in Apollonio | 23.1 |
| fecit, ea primum breviter cognoscite quot et quanta sint, | |
| deinde haec expendite atque aestimate pecunia: reperietis | |
| idcirco haec in uno homine pecunioso tot constituta ut | |
| ceteris formidines similium incommodorum atque exempla | 5 |
| periculorum proponeret. Primum insimulatio est repentina | |
| capitalis atque invidiosi criminis,—statuite quanti hoc | |
| putetis et quam multos redemisse; deinde crimen sine | |
| accusatore, sententia sine consilio, damnatio sine defen- | |
| sione,—aestimate harum omnium rerum pretia et cogitate | 10 |
| in his iniquitatibus unum haesisse Apollonium, ceteros | |
| profecto multos ex his incommodis pecunia se liberasse; | |
| postremo tenebrae, vincla, carcer, inclusum supplicium | |
| atque a conspectu parentium ac liberum, denique a libero | |
| spiritu atque a communi luce seclusum,—haec vero, quae | 15 |
| vel vita redimi recte possunt, aestimare pecunia non queo. | |
| Haec omnia sero redemit Apollonius iam maerore ac miseriis | 24.1 |
| perditus, sed tamen ceteros docuit ante istius avaritiae | |
| scelerique occurrere; nisi vero existimatis hominem pecu- | |
| niosissimum sine causa quaestus electum ad tam incredibile | |
| crimen aut sine eadem causa repente e carcere emissum, | 5 |
| aut hoc praedandi genus ab isto in illo uno adhibitum ac | |
| temptatum, et non per illum omnibus pecuniosissimis | |
| Siculis metum propositum et iniectum. |