Sthenius hic Thermitanus cum hoc capillo atque veste, 2.5.128.3
domo sua tota expilata, mentionem tuorum furtorum non
facit; sese ipsum abs te repetit, nihil amplius; totum enim 5
tua libidine et scelere ex sua patria, in qua multis virtutibus
ac beneficiis princeps fuit, sustulisti. Dexo hic, quem
videtis, non quae publice Tyndaride, non quae privatim
sibi eripuisti, sed unicum miser abs te filium optimum atque
innocentissimum flagitat; non ex litibus aestimatis tuis 10
pecuniam domum, sed ex tua calamitate cineri atque ossi-
bus fili sui solacium vult aliquod reportare. Hic tam
grandis natu Eubulida hoc tantum exacta aetate laboris
itinerisque suscepit, non ut aliquid de suis bonis recupera-
ret, sed ut, quibus oculis cruentas cervices fili sui viderat, 15
isdem te condemnatum videret. Si per L. Metellum licitum 129.1
esset, iudices, matres illorum miserorum sororesque venie-
bant; quarum una, cum ego ad Heracleam noctu acce-
derem, cum omnibus matronis eius civitatis et cum multis
facibus mihi obviam venit, et ita,—me suam salutem 5
appellans, te suum carnificem nominans, fili nomen implo-
rans,—mihi ad pedes misera iacuit quasi ego eius excitare
ab inferis filium possem. Faciebant hoc itidem ceteris
in civitatibus grandes natu matres et item parvi liberi
miserorum; quorum utrumque aetas laborem et industriam 10
meam, fidem et misericordiam vestram requirebat. Itaque 130.1
ad me, iudices, hanc querimoniam praeter ceteras Sicilia
detulit; lacrimis ego huc, non gloria inductus accessi, ne
falsa damnatio, ne carcer, ne catenae, ne verbera, ne secures,
ne cruciatus sociorum, ne sanguis innocentium, ne denique 5
etiam exsanguia corpora mortuorum, ne maeror parentum
ac propinquorum magistratibus nostris quaestui posset esse.
Hunc ego si metum Siciliae damnatione istius per vestram
fidem et veritatem deiecero, iudices, satis officio meo, satis
illorum voluntati qui a me hoc petiverunt factum esse 10
arbitrabor.