Sic iste multo sceleratior et nequior quam ille Hadrianus 2.1.70.1
aliquanto etiam felicior fuit. Ille, quod eius avaritiam cives
Romani ferre non potuerunt, Vticae domi suae vivus exu-
stus est, idque ita illi merito accidisse existimatum est ut lae-
tarentur omnes neque ulla animadversio constitueretur: hic 5
sociorum ambustus incendio tamen ex illa flamma pericu-
loque evolavit, neque adhuc causam ullam excogitare potuit
quam ob rem commiserit, aut quid evenerit, ut in tantum
periculum veniret. Non enim potest dicere, 'cum sedi-
tionem sedare vellem, cum frumentum imperarem, cum sti- 10
pendium cogerem, cum aliquid denique rei publicae causa
gererem, quod acrius imperavi, quod animadverti, quod
minatus sum.' Quae si diceret, tamen ignosci non opor-
teret, si nimis atrociter imperando sociis in tantum adductus
periculum videretur. Nunc cum ipse causam illius tumultus 71.1
neque veram dicere neque falsam confingere audeat, homo
autem ordinis sui frugalissimus, qui tum accensus C. Neroni
fuit, P. Tettius, haec eadem se Lampsaci cognosse dixerit,
vir omnibus rebus ornatissimus, C. Varro, qui tum in Asia 5
militum tribunus fuit, haec eadem ipse se ex Philodamo
audisse dicat, potestis dubitare quin istum fortuna non tam
ex illo periculo eripere voluerit quam ad vestrum iudicium
reservare? Nisi vero illud dicet, quod et in Tetti testimonio
priore actione interpellavit Hortensius—quo tempore qui- 10
dem signi satis dedit, si quid esset quod posset dicere, se
tacere non posse, ut, quam diu tacuit in ceteris testibus,
scire omnes possemus nihil habuisse quod diceret: hoc tum
dixit, Philodamum et filium eius a C. Nerone esse damnatos.
De quo ne multa disseram tantum dico, secutum id esse 72.1
Neronem et eius consilium: quod Cornelium lictorem
occisum esse constaret, putasse non oportere esse cuiquam
ne in ulciscenda quidem iniuria hominis occidendi potesta-
tem. In quo video Neronis iudicio non te absolutum esse 5
improbitatis, sed illos damnatos esse caedis.