Quae cum ita sint, iste homo amens ac perditus alia 1.1.15.9
mecum ratione pugnat. Non id agit ut alicuius eloquen- 10
tiam mihi opponat; non gratia, non auctoritate cuius-
quam, non potentia nititur. Simulat his se rebus confidere;
sed video quid agat; neque enim agit occultissime. Pro-
ponit inania mihi nobilitatis, hoc est hominum adrogantium
nomina, qui non tam me impediunt quod nobiles sunt, 15
quam adiuvant quod noti sunt: simulat se eorum praesidio
confidere, cum interea aliud quiddam iam diu machinetur.
Quam spem nunc habeat in manibus et quid moliatur 16.1
breviter iam, iudices, vobis exponam; sed prius ut ab
initio res ab eo constituta sit, quaeso, cognoscite.
  Vt primum e provincia rediit, redemptio est huius iudici
facta grandi pecunia. Mansit in condicione atque pacto 5
usque ad eum finem dum iudices reiecti sunt: posteaquam
reiectio iudicum facta est, quod et in sortitione istius spem
fortuna populi Romani et in reiciendis iudicibus mea dili-
gentia istorum impudentiam vicerat, renuntiata est tota
condicio. Praeclare se res habebat. Libelli nominum 17.1
vestrorum consilique huius in manibus erant omnium;
nulla nota, nullus color, nullae sordes videbantur his sen-
tentiis adlini posse, cum iste repente ex alacri atque laeto
sic erat humilis atque demissus ut non modo populo 5
Romano, sed etiam sibi ipse condemnatus videretur. Ecce
autem repente his diebus paucis comitiis consularibus factis
eadem illa vetera consilia pecunia maiore repetuntur,
eaedemque vestrae famae fortunisque omnium insidiae per
eosdem homines comparantur. Quae res primo, iudices, 10
pertenui nobis argumento indicioque patefacta est: post
aperto suspicionis introitu ad omnia intima istorum consilia
sine ullo errore pervenimus.