Ac, per deos immortalis! quid est quod de hoc dici 2.1.118.1
possit? Iterum enim iam quaero abs te, sicut modo in illo
capite Anniano de mulierum hereditatibus, nunc in hoc de
hereditatum possessionibus, cur ea capita in edictum pro-
vinciale transferre nolueris. Vtrum digniores homines ex- 5
istimasti eos qui habitant in provincia quam nos qui aequo
iure uteremur, an aliud Romae aequum est, aliud in Sicilia?
Non enim hoc potest hoc loco dici, multa esse in provinciis
aliter edicenda; non de hereditatum quidem possessionibus,
non de mulierum hereditatibus. Nam in utroque genere 10
video non modo ceteros, sed te ipsum totidem verbis edix-
isse quot verbis edici Romae solet. Quae Romae magna
cum infamia pretio accepto edixeras, ea sola te, ne gratis in
provincia male audires, ex edicto Siciliensi sustulisse video.
  Et cum edictum totum eorum arbitratu, quam diu fuit 119.1
designatus, componeret qui ab isto ius ad utilitatem suam
nundinarentur, tum vero in magistratu contra illud ipsum
edictum suum sine ulla religione decernebat. Itaque L.
Piso multos codices implevit earum rerum in quibus ita 5
intercessit, quod iste aliter atque ut edixerat decrevisset;
quod vos oblitos esse non arbitror, quae multitudo, qui ordo
ad Pisonis sellam isto praetore solitus sit convenire; quem
iste conlegam nisi habuisset, lapidibus coopertus esset in
foro. Sed eo leviores istius iniuriae videbantur quod erat in 10
aequitate prudentiaque Pisonis paratissimum perfugium, quo
sine labore, sine molestia, sine impensa, etiam sine patrono
homines uterentur. Nam, quaeso, redite in memoriam, 120.1
iudices, quae libido istius in iure dicundo fuerit, quae varietas
decretorum, quae nundinatio, quam inanes domus eorum
omnium qui de iure civili consuli solent, quam plena ac re-
ferta Chelidonis; a qua muliere cum erat ad eum ventum et 5
in aurem eius insusurratum, alias revocabat eos inter quos
iam decreverat, decretumque mutabat, alias inter aliquos
contrarium sine ulla religione decernebat ac proxumis paulo
ante decreverat. Hinc illi homines erant qui etiam ridiculi 121.1
inveniebantur ex dolore; quorum alii, id quod saepe audi-
stis, negabant mirandum esse ius tam nequam esse verrinum;
alii etiam frigidiores erant, sed quia stomachabantur ridiculi
videbantur esse, cum Sacerdotem exsecrabantur qui verrem tam 5
nequam reliquisset. Quae ego non commemorarem,—neque
enim perfacete dicta neque porro hac severitate digna sunt,
—nisi vos illud vellem recordari, istius nequitiam et iniqui-
tatem tum in ore vulgi atque in communibus proverbiis esse
versatam. 10