Nunc ego, iudices, iam vos consulo quid mihi faciendum 1.1.32.4
putetis; id enim consili mihi profecto taciti dabitis quod 5
egomet mihi necessario capiendum intellego. Si utar ad
dicendum meo legitimo tempore, mei laboris industriae
diligentiaeque capiam fructum, et <hac> accusatione perficiam
ut nemo umquam post hominum memoriam paratior,
vigilantior, compositior ad iudicium venisse videatur. Sed 10
in hac laude industriae meae reus ne elabatur summum
periculum est. Quid est igitur quod fieri possit? Non
obscurum, opinor, neque absconditum. Fructum istum 33.1
laudis, qui ex perpetua oratione percipi potuit, in alia
tempora reservemus: nunc hominem tabulis, testibus, pri-
vatis publicisque litteris auctoritatibusque accusemus. Res
omnis mihi tecum erit, Hortensi. Dicam aperte. Si te 5
mecum dicendo ac diluendis criminibus in hac causa con-
tendere putarem, ego quoque in accusando atque in expli-
candis criminibus operam consumerem: nunc quoniam
pugnare contra me instituisti non tam ex tua natura quam
ex istius tempore et causa [malitiose], necesse est istius 10
modi rationi aliquo consilio obsistere. Tua ratio est ut 34.1
secundum binos ludos mihi respondere incipias, mea ut
ante primos ludos comperendinem. Ita fiet ut tua ista
ratio existimetur astuta, meum hoc consilium necessarium.
  Verum illud quod institueram dicere, mihi rem tecum 5
esse, huius modi est. Ego cum hanc causam Siculorum
rogatu recepissem, idque mihi amplum et praeclarum existi-
massem, eos velle meae fidei diligentiaeque periculum
facere qui innocentiae abstinentiaeque fecissent, tum sus-
cepto negotio maius quiddam mihi proposui, in quo meam 10
in rem publicam voluntatem populus Romanus perspicere
posset. Nam illud mihi nequaquam dignum industria 35.1
conatuque meo videbatur, istum a me in iudicium iam
omnium iudicio condemnatum vocari, nisi ista tua intolera-
bilis potentia, et ea cupiditas qua per hosce annos in qui-
busdam iudiciis usus es, etiam in istius hominis desperati 5
causa interponeretur. Nunc vero, quoniam haec te omnis
dominatio regnumque iudiciorum tanto opere delectat, et
sunt homines quos libidinis infamiaeque suae neque pudeat
neque taedeat, qui quasi de industria in odium offensionem-
que populi Romani inruere videantur, hoc me profiteor 10
suscepisse magnum fortasse onus et mihi periculosum,
verum tamen dignum in quo omnis nervos aetatis industri-
aeque meae contenderem. Quoniam totus ordo pauco- 36.1
rum improbitate et audacia premitur et urgetur infamia
iudiciorum, profiteor huic generi hominum me inimicum
accusatorem, odiosum, adsiduum, acerbum adversarium.
Hoc mihi sumo, hoc mihi deposco, quod agam in magi- 5
stratu, quod agam ex eo loco ex quo me populus Romanus
ex Kalendis Ianuariis secum agere de re publica ac de
hominibus improbis voluit; hoc munus aedilitatis meae
populo Romano amplissimum pulcherrimumque polliceor.
Moneo, praedico, ante denuntio: qui aut deponere aut 10
accipere aut recipere aut polliceri aut sequestres aut in-
terpretes corrumpendi iudici solent esse, quique ad hanc
rem aut potentiam aut impudentiam suam professi sunt,
abstineant in hoc iudicio manus animosque ab hoc scelere
nefario. Erit tum consul Hortensius cum summo imperio 37.1
et potestate, ego autem aedilis, hoc est paulo amplius quam
privatus; tamen haec huius modi res est quam me acturum
esse polliceor, ita populo Romano grata atque iucunda, ut
ipse consul in hac causa prae me minus etiam, si fieri possit, 5
quam privatus esse videatur.