Omnia non modo commemorabuntur, sed etiam expositis 1.1.37.7
certis rebus agentur, quae inter decem annos, posteaquam
iudicia ad senatum translata sunt, in rebus iudicandis
nefarie flagitioseque facta sunt. Cognoscet ex me populus 38.1
Romanus quid sit quam ob rem, cum equester ordo iudi-
caret, annos prope quinquaginta continuos <in> nullo, iudices,
equite Romano iudicante ne tenuissima quidem suspicio
acceptae pecuniae ob rem iudicandam constituta sit; quid 5
sit quod, iudiciis ad senatorium ordinem translatis sub-
lataque populi Romani in unum quemque vestrum pote-
state, Q. Calidius damnatus dixerit minoris HS triciens
praetorium hominem honeste non posse damnari; quid sit
quod, P. Septimio senatore damnato Q. Hortensio praetore 10
de pecuniis repetundis, lis aestimata sit eo nomine, quod
ille ob rem iudicandam pecuniam accepisset. <Quid?> quod 39.1
in C. Herennio, quod in C. Popilio, senatoribus, qui ambo
peculatus damnati sunt, quod in M. Atilio, qui de maie-
state damnatus est, hoc planum factum est, eos pecuniam
ob rem iudicandam accepisse, quod inventi sunt senatores 5
qui C. Verre praetore urbano sortiente exirent in eum reum
quem incognita causa condemnarent, quod inventus est
senator qui, cum iudex esset, in eodem iudicio et ab reo
pecuniam acciperet quam iudicibus divideret, et ab accusa-
tore ut reum condemnaret. Iam vero quo modo ego illam 40.1
labem ignominiam calamitatemque totius ordinis conquerar,
hoc factum esse in hac civitate, cum senatorius ordo iudi-
caret, ut discoloribus signis iuratorum hominum sententiae
notarentur? Haec omnia me diligenter severeque acturum 5
esse polliceor.