At vide quid te amicorum tuorum studium, quid tuum 2.2.176.1
consilium, quid sociorum voluntas adiuvet. Dicam paulo
promptius; neque enim iam vereor ne quis hoc me
magis accusatorie quam libere dixisse arbitretur. Si istas
litteras non decreto decumanorum magistri removissent, 5
tantum possem in te dicere quantum in litteris invenissem:
nunc decreto isto facto litterisque remotis tantum mihi licet
dicere quantum possum, tantum iudici suspicari quantum
velit. Dico te maximum pondus auri argenti eboris pur-
purae, plurimam vestem Melitensem, plurimam stragulam, 10
multam Deliacam supellectilem, plurima vasa Corinthia,
magnum numerum frumenti, vim mellis maximam Syracusis
exportasse; his pro rebus quod portorium non esset datum,
litteras ad socios misisse L. Canuleium, qui in portu operas
daret. Satisne magnum crimen hoc videtur? Nullum, 177.1
opinor, maius. Qui defendet Hortensius? Postulabit ut
litteras Canulei proferam? crimen eius modi nisi litteris
confirmetur inane esse dicet? Clamabo litteras remotas
esse de medio, decreto sociorum erepta mihi esse istius 5
indicia ac monumenta furtorum. Aut hoc contendat
numquam esse factum, aut omnia tela excipiat necesse
est. Negas esse factum? Placet ista mihi defensio,
descendo; aequa enim contentio, aequum certamen pro-
ponitur. Producam testis, et producam pluris eodem 10
tempore; quoniam tum cum actum est una fuerunt, nunc
quoque una sint; cum interrogabuntur, obligentur non
solum iuris iurandi atque existimationis periculo, sed etiam
communi inter se conscientia. Si planum fit hoc ita quem 178.1
ad modum dico esse factum, num poteris dicere, Hortensi,
nihil in istis fuisse litteris quod Verrem laederet? Non
modo id non dices, sed ne illud quidem tibi dicere licebit,
tantum quantum ego dicam non fuisse. Ergo hoc vestro 5
consilio et gratia perfecistis, ut, quem ad modum paulo ante
dixi, et mihi summa facultas ad accusandum daretur, et
iudici libera potestas ad credendum.