Sed urgetis identidem hominum esse istam culpam 3.76.1
non deorum. Ut si medicus gravitatem morbi, guber-
nator vim tempestatis accuset; etsi hi quidem homun-
culi, sed tamen ridiculi: "quis enim te adhibuisset" dixe-
rit quispiam "si ista non essent". contra deum licet 5
disputare liberius: "in hominum vitiis ais esse culpam:
eam dedisses hominibus rationem quae vitia culpam-
que excluderet". Ubi igitur locus fuit errori deorum?
nam patrimonia spe bene tradendi relinquimus, qua
possumus falli; deus falli qui potuit? an ut Sol in cur- 10
rum quom Phaethontem filium sustulit, aut Neptunus
cum Theseus Hippolytum perdidit, cum ter optandi a
Neptuno patre habuisset potestatem: poetarum ista 77.1
sunt, nos autem philosophi esse volumus, rerum auc-
tores non fabularum. atque hi tamen ipsi di poetici,
si scissent perniciosa fore illa filiis, peccasse in bene-
ficio putarentur. Et si verum est quod Aristo Chius 5
dicere solebat, nocere audientibus philosophos is qui
bene dicta male interpretarentur (posse enim asotos
ex Aristippi, acerbos e Zenonis schola exire)—pror-
sus, si qui audierunt vitiosi essent discessuri, quod per-
verse philosophorum disputationem interpretarentur, 10
tacere praestaret philosophis quam iis qui se audissent
nocere; sic, si homines rationem bono consilio a dis 78.1
immortalibus datam in fraudem malitiamque conver-
tunt, non dari illam quam dari humano generi melius
fuit. Ut si medicus sciat eum aegrotum, qui iussus sit
vinum sumere, meracius sumpturum statimque peri- 5
turum, magna sit in culpa, sic vestra ista Providentia
reprendenda, quae rationem dederit is quos scierit ea
perverse et inprobe ussuros. Nisi forte dicitis eam
nescisse. Utinam quidem; sed non audebitis, non enim
ignoro quanti eius nomen putetis. 10