Sed animadverti, Quinte, te caute et ab iis con-
|
2.13.1
|
iecturis, quae haberent artem atque prudentiam, et
|
|
ab iis rebus, quae sensibus aut artificiis perciperentur,
|
|
abducere divinationem eamque ita definire: divinatio-
|
|
nem esse earum rerum praedictionem et praesensio-
|
5
|
nem, quae essent fortuitae. Primum eodem revolveris.
|
|
Nam et medici et gubernatoris et imperatoris prae-
|
|
sensio est rerum fortuitarum. Num igitur aut haru-
|
|
spex aut augur aut vates quis aut somnians melius
|
|
coniecerit aut e morbo evasurum aegrotum aut e pe-
|
10
|
riculo navem aut ex insidiis exercitum quam medicus,
|
|
quam gubernator, quam imperator? Atqui ne illa qui-
|
14.1
|
dem divinantis esse dicebas, ventos aut imbres inpen-
|
|
dentes quibusdam praesentire signis (in quo nostra
|
|
quaedam Aratea memoriter a te pronuntiata sunt), etsi
|
|
haec ipsa fortuita sunt; plerumque enim, non semper
|
5
|
eveniunt. Quae est igitur aut ubi versatur fortuitarum
|
|
rerum praesensio, quam divinationem vocas? Quae
|
|
enim praesentiri aut arte aut ratione aut usu aut
|
|
coniectura possunt, ea non divinis tribuenda putas,
|
|
sed peritis. Ita relinquitur, ut ea fortuita divinari
|
10
|
possint, quae nulla nec arte nec sapientia provideri
|
|
possunt; ut, si quis M. Marcellum illum, qui ter con-
|
|
sul fuit, multis annis ante dixisset naufragio esse
|
|
periturum, divinasset profecto; nulla enim arte alia
|
|
id nec sapientia scire potuisset. Talium ergo rerum,
|
15
|
quae in fortuna positae sunt, praesensio divinatio est.
|
|
Potestne igitur earum rerum, quae nihil habent
|
15.1
|
rationis, quare futurae sint, esse ulla praesensio? Quid
|
|
est enim aliud fors, quid fortuna, quid casus, quid
|
|
eventus, nisi cum sic aliquid cecidit, sic evenit, ut vel
|
|
aliter cadere atque evenire potuerit? Quo modo ergo
|
5
|
id, quod temere fit caeco casu et volubilitate fortu-
|
|
nae, praesentiri et praedici potest? Medicus morbum
|
16.1
|
ingravescentem ratione providet, insidias imperator,
|
|
tempestates gubernator; et tamen ii ipsi saepe fallun-
|
|
tur, qui nihil sine certa ratione opinantur; ut agri-
|
|
cola, cum florem oleae videt, bacam quoque se visu-
|
5
|
rum putat, non sine ratione ille quidem; sed non
|
|
numquam tamen fallitur. Quodsi falluntur ii, qui
|
|
nihil sine aliqua probabili coniectura ac ratione di-
|
|
cunt, quid existimandum est de coniectura eorum, qui
|
|
extis aut avibus aut ostentis aut oraclis aut somniis
|
10
|
futura praesentiunt? Nondum dico, quam haec signa
|
|
nulla sint, fissum iecoris, corvi cantus, volatus aquilae,
|
|
stellae traiectio, voces furentium, sortes, somnia; de
|
|
quibus singulis dicam suo loco; nunc de universis.
|
|
Qui potest provideri quicquam futurum esse, quod
|
17.1
|
neque causam habet ullam neque notam, cur futurum
|
|
sit? Solis defectiones itemque lunae praedicuntur in
|
|
multos annos ab iis, qui siderum motus numeris per-
|
|
sequuntur; ea praedicunt enim, quae naturae necessi-
|
5
|
tas perfectura est. Vident ex constantissimo motu
|
|
lunae, quando illa e regione solis facta incurrat in
|
|
umbram terrae, quae est meta noctis, ut eam obscu-
|
|
rari necesse sit, quandoque eadem luna subiecta atque
|
|
opposita soli nostris oculis eius lumen obscuret, quo
|
10
|
in signo quaeque errantium stellarum quoque tempore
|
|
futura sit, qui exortus quoque die signi alicuius aut
|
|
qui occasus futurus sit. Haec qui ante dicunt, quam
|
|
rationem sequantur, vides. Qui thesaurum inventum
|
18.1
|
iri aut hereditatem venturam dicunt, quid sequuntur?
|
|
aut in qua rerum natura inest id futurum? Quodsi
|
|
haec eaque, quae sunt eiusdem generis, habent ali-
|
|
quam talem necessitatem, quid est tandem, quod casu
|
5
|
fieri aut forte fortuna putemus? Nihil enim est tam
|
|
contrarium rationi et constantiae quam fortuna, ut
|
|
mihi ne in deum quidem cadere videatur, ut sciat,
|
|
quid casu et fortuito futurum sit. Si enim scit, certe
|
|
illud eveniet; sin certe eveniet, nulla fortuna est; est
|
10
|
autem fortuna; rerum igitur fortuitarum nulla prae-
|
|
sensio est. Aut si negas esse fortunam et omnia,
|
19.1
|
quae fiunt quaeque futura sunt, ex omni aeternitate
|
|
definita dicis esse fataliter, muta definitionem divina-
|
|
tionis, quam dicebas praesensionem esse rerum for-
|
|
tuitarum. Si enim nihil fieri potest, nihil accidere,
|
5
|
nihil evenire, nisi quod ab omni aeternitate certum
|
|
fuerit esse futurum rato tempore, quae potest esse
|
|
fortuna? qua sublata qui locus est divinationi? quae
|
|
a te fortuitarum rerum est dicta praesensio. Quam-
|
|
quam dicebas omnia, quae fierent futurave essent, fato
|
10
|
contineri. Anile sane et plenum superstitionis fati
|
|
nomen ipsum; sed tamen apud Stoicos de isto fato
|
|
multa dicuntur; de quo alias; nunc quod necesse
|
|
est. Si omnia fato, quid mihi divinatio prodest?
|
20.1
|
Quod enim is, qui divinat, praedicit, id vero futu-
|
|
rum est, ut ne illud quidem sciam quale sit, quod
|
|
Deiotarum, necessarium nostrum, ex itinere aquila
|
|
revocavit; qui nisi revertisset, in eo conclavi ei cu-
|
5
|
bandum fuisset, quod proxuma nocte corruit; ruina
|
|
igitur oppressus esset. At id neque, si fatum fuerat,
|
|
effugisset nec, si non fuerat, in eum casum incidisset.
|
|
Quid ergo adiuvat divinatio? aut quid est, quod me
|
|
moneant aut sortes aut exta aut ulla praedictio? Si
|
10
|
enim fatum fuit classes populi Romani bello Punico
|
|
primo, alteram naufragio, alteram a Poenis depressam,
|
|
interire, etiamsi tripudium solistumum pulli fecissent
|
|
L. Iunio et P. Claudio consulibus, classes tamen inter-
|
|
issent. Sin, cum auspiciis obtemperatum esset, inter-
|
15
|
iturae classes non fuerunt, non interierunt fato; vultis
|
|
autem omnia fato; nulla igitur est divinatio. Quodsi
|
21.1
|
fatum fuit bello Punico secundo exercitum populi Ro-
|
|
mani ad lacum Trasumennum interire, num id vitari
|
|
potuit, si Flaminius consul iis signis iisque auspiciis,
|
|
quibus pugnare prohibebatur, paruisset? [Certe po-
|
5
|
tuit.] Aut igitur non fato interiit exercitus, aut, si
|
|
fato (quod certe vobis ita dicendum est), etiamsi ob-
|
|
temperasset auspiciis, idem eventurum fuisset; mutari
|
|
enim fata non possunt. Ubi est igitur ista divinatio
|
|
Stoicorum? quae, si fato omnia fiunt, nihil nos ad-
|
10
|
monere potest, ut cautiores simus; quoquo enim modo
|
|
nos gesserimus, fiet tamen illud, quod futurum est;
|
|
sin autem id potest flecti, nullum est fatum; ita ne
|
|
divinatio quidem, quoniam ea rerum futurarum est.
|
|
Nihil autem est pro certo futurum, quod potest ali-
|
15
|
qua procuratione accidere ne fiat.
|
|