Sed de hoc loco plura in aliis, nunc hactenus. 2.76.1
Externa enim auguria, quae sunt non tam artificiosa
quam superstitiosa, videamus. Omnibus fere avibus
utuntur, nos admodum paucis; alia illis sinistra sunt,
alia nostris. Solebat ex me Deiotarus percontari no- 5
stri augurii disciplinam, ego ex illo sui. Di immor-
tales! quantum differebat! ut quaedam essent etiam
contraria. Atque ille iis semper utebatur, nos, nisi
dum a populo auspicia accepta habemus, quam mul-
tum iis utimur? Bellicam rem administrari maiores 10
nostri nisi auspicato noluerunt; quam multi anni sunt,
cum bella a proconsulibus et a propraetoribus admi-
nistrantur, qui auspicia non habent! Itaque nec am- 77.1
nis transeunt auspicato nec tripudio auspicantur. Ubi
ergo avium divinatio? quae, quoniam ab iis, qui au-
spicia nulla habent, bella administrantur, ad urbanas
<res> retenta videtur, a bellicis esse sublata. Nam ex 5
acuminibus quidem, quod totum auspicium militare
est, iam M. Marcellus ille quinquiens consul totum
omisit, idem imperator, idem augur optumus. Et qui-
dem ille dicebat, si quando rem agere vellet, ne im-
pediretur auspiciis, lectica operta facere iter se solere. 10
Huic simile est, quod nos augures praecipimus, ne
iuges auspicium obveniat, ut iumenta iubeant diiungere.
Quid est aliud nolle moneri a Iove nisi efficere, ut 78.1
aut ne fieri possit auspicium aut, si fiat, videri?
  Nam illud admodum ridiculum, quod negas Deio-
tarum auspiciorum, quae sibi ad Pompeium profici-
scenti facta sint, paenitere, quod fidem secutus ami- 5
citiamque populi Romani functus sit officio; antiquio-
rem enim sibi fuisse laudem et gloriam quam re-
gnum et possessiones suas. Credo equidem, sed hoc
nihil ad auspicia; nec enim ei cornix canere potuit
recte eum facere, quod populi Romani libertatem 10
defendere pararet; ipse hoc sentiebat, sicuti sensit.
Aves eventus significant aut adversos aut secundos; 79.1
virtutis auspiciis video esse usum Deiotarum, quae
vetat spectare fortunam, dum praestetur fides. Aves
vero <si> prosperos eventus ostenderunt, certe fefel-
lerunt. Fugit e proelio cum Pompeio; grave tempus! 5
Discessit ab eo; luctuosa res! Caesarem eodem tem-
pore hostem et hospitem vidit; quid hoc tristius?
Is cum ei Trocmorum tetrarchian eripuisset et ad-
seculae suo Pergameno nescio cui dedisset eidemque
detraxisset Armeniam a senatu datam, cumque ab 10
eo magnificentissumo hospitio acceptus esset, spolia-
tum reliquit et hospitem et regem. Sed labor lon-
gius; ad propositum revertar. Si eventa quaerimus,
quae exquiruntur avibus, nullo modo prospera Deio-
taro; sin officia, a virtute ipsius, non ab auspiciis pe- 15
tita sunt. Omitte igitur lituum Romuli, quem in 80.1
maximo incendio negas potuisse comburi; contemne
cotem Atti Navii. Nihil debet esse in philosophia
commenticiis fabellis loci; illud erat philosophi potius,
totius augurii primum naturam ipsam videre, deinde 5
inventionem, deinde constantiam. Quae est igitur na-
tura, quae volucris huc et illuc passim vagantis effi-
ciat ut significent aliquid et tum vetent agere, tum
iubeant aut cantu aut volatu? cur autem aliis a laeva,
aliis a dextra datum est avibus ut ratum auspicium 10
facere possint? Quo modo autem haec aut quando
aut a quibus inventa dicemus? Etrusci tamen habent
exaratum puerum auctorem disciplinae suae; nos quem?
Attumne Navium? At aliquot annis antiquior Romu-
lus et Remus, ambo augures, ut accepimus. An Pisi- 15
darum aut Cilicum aut Phrygum ista inventa dice-
mus? Placet igitur humanitatis expertis habere divi-
nitatis auctores?