| Quid vero habet auctoritatis furor iste, quem divi- | 2.110.1 |
| num vocatis, ut, quae sapiens non videat, ea videat | |
| insanus, et is, qui humanos sensus amiserit, divinos | |
| adsecutus sit? Sibyllae versus observamus, quos illa | |
| furens fudisse dicitur. Quorum interpres nuper falsa | 5 |
| quadam hominum fama dicturus in senatu putabatur | |
| eum, quem re vera regem habebamus, appellandum | |
| quoque esse regem, si salvi esse vellemus. Hoc si | |
| est in libris, in quem hominem et in quod tempus | |
| est? callide enim, qui illa composuit, perfecit, ut, | 10 |
| quodcumque accidisset, praedictum videretur hominum | |
| et temporum definitione sublata. Adhibuit etiam la- | 111.1 |
| tebram obscuritatis, ut iidem versus alias in aliam | |
| rem posse accommodari viderentur. Non esse autem | |
| illud carmen furentis cum ipsum poëma declarat (est | |
| enim magis artis et diligentiae quam incitationis et | 5 |
| motus), tum vero ea, quae ἀκροστιχίς dicitur, cum | |
| deinceps ex primis <primi cuiusque> versus litteris ali- | |
| quid conectitur, ut in quibusdam Ennianis: Q. Ennius | |
| fecit. Id certe magis est attenti animi quam furentis. | |
| Atque in Sibyllinis ex primo versu cuiusque senten- | 112.1 |
| tiae primis litteris illius sententiae carmen omne prae- | |
| texitur. Hoc scriptoris est, non furentis, adhibentis | |
| diligentiam, non insani. Quam ob rem Sibyllam qui- | |
| dem sepositam et conditam habeamus, ut, id quod | 5 |
| proditum est a maioribus, iniussu senatus ne legantur | |
| quidem libri valeantque ad deponendas potius quam | |
| ad suscipiendas religiones; cum antistitibus agamus, ut | |
| quidvis potius ex illis libris quam regem proferant, | |
| quem Romae posthac nec di nec homines esse pa- | 10 |
| tientur. | |
| At multi saepe vera vaticinati, ut Cassandra: | |
| Iamque mari magno . . . | |
| eademque paulo post: | |
| Eheu videte . . . | 15 |
| Num igitur me cogis etiam fabulis credere? quae de- | 113.1 |
| lectationis habeant, quantum voles, verbis sententiis, | |
| numeris cantibus adiuventur; auctoritatem quidem nul- | |
| lam debemus nec fidem commenticiis rebus adiungere. | |
| Eodemque modo nec ego Publicio nescio cui nec Mar- | 5 |
| ciis vatibus nec Apollinis opertis credendum existimo; | |
| quorum partim ficta aperte, partim effutita temere | |
| numquam ne mediocri quidem cuiquam, non modo | |
| prudenti probata sunt. Quid? inquies, remex ille de | 114.1 |
| classe Coponii nonne ea praedixit, quae facta sunt? | |
| Ille vero, et ea quidem, quae omnes eo tempore ne | |
| acciderent timebamus. Castra enim in Thessalia ca- | |
| stris conlata audiebamus, videbaturque nobis exercitus | 5 |
| Caesaris et audaciae plus habere, quippe qui patriae | |
| bellum intulisset, et roboris propter vetustatem; ca- | |
| sum autem proelii nemo nostrum erat quin timeret, | |
| sed, ita ut constantibus hominibus par erat, non aperte. | |
| Ille autem Graecus, quid mirum, si magnitudine ti- | 10 |
| moris, ut plerumque fit, a constantia atque a mente | |
| atque a se ipse discessit? qua perturbatione animi, | |
| quae, sanus cum esset, timebat ne evenirent, ea de- | |
| mens eventura esse dicebat. Utrum tandem, per deos | |
| atque homines! magis veri simile est vesanum remi- | 15 |
| gem an aliquem nostrum, qui ibi tum eramus, me, | |
| Catonem, Varronem, Coponium ipsum, consilia deo- | |
| rum inmortalium perspicere potuisse? |