Iis igitur adsentior, qui duo genera divinationum 1.34.1
esse dixerunt, unum, quod particeps esset artis, alte-
rum, quod arte careret. Est enim ars in iis, qui no-
vas res coniectura persequuntur, veteres observatione
didicerunt. Carent autem arte ii, qui non ratione aut 5
coniectura observatis ac notatis signis, sed concitatione
quadam animi aut soluto liberoque motu futura prae-
sentiunt, quod et somniantibus saepe contingit et non
numquam vaticinantibus per furorem, ut Bacis Boeo-
tius, ut Epimenides Cres, ut Sibylla Erythraea. Cuius 10
generis oracla etiam habenda sunt, non ea, quae
aequatis sortibus ducuntur, sed illa, quae instinctu
divino adflatuque funduntur; etsi ipsa sors contem-
nenda non est, si [et] auctoritatem habet vetustatis,
ut eae sunt sortes, quas e terra editas accepimus; 15
quae tamen ductae ut in rem apte cadant, fieri credo
posse divinitus. Quorum omnium interpretes, ut gram-
matici poëtarum, proxime ad eorum, quos interpre-
tantur, divinationem videntur accedere. Quae est igi- 35.1
tur ista calliditas res vetustate robustas calumniando
velle pervertere? Non reperio causam. Latet fortasse
obscuritate involuta naturae; non enim me deus ista
scire, sed his tantum modo uti voluit. Utar igitur 5
nec adducar aut in extis totam Etruriam delirare aut
eandem gentem in fulgoribus errare aut fallaciter por-
tenta interpretari, cum terrae saepe fremitus, saepe
mugitus, saepe motus multa nostrae rei publicae, multa
ceteris civitatibus gravia et vera praedixerint. Quid? 36.1
qui inridetur, partus hic mulae nonne, quia fetus ex-
titit in sterilitate naturae, praedictus est ab haruspi-
cibus incredibilis partus malorum? Quid? Ti. Grac-
chus P. F., qui bis consul et censor fuit, idemque et 5
summus augur et vir sapiens civisque praestans, nonne,
ut C. Gracchus, filius eius, scriptum reliquit, duobus
anguibus domi conprehensis haruspices convocavit? qui
cum respondissent, si marem emisisset, uxori brevi
tempore esse moriendum, si feminam, ipsi, aequius 10
esse censuit se maturam oppetere mortem quam P.
Africani filiam adulescentem; feminam emisit, ipse
paucis post diebus est mortuus. Inrideamus haruspi-
ces, vanos, futtiles esse dicamus, quorumque discipli-
nam et sapientissimus vir et eventus ac res conpro- 15
bavit, contemnamus, <condemnemus> etiam Babylonem et
eos, qui e Caucaso caeli signa servantes numeris et
modis stellarum cursus persequuntur, condemnemus,
inquam, hos aut stultitiae aut vanitatis aut inpuden-
tiae, qui quadringenta septuaginta milia annorum, ut 20
ipsi dicunt, monumentis conprehensa continent, et
mentiri iudicemus nec, saeculorum reliquorum iudicium
quod de ipsis futurum sit, pertimescere. Age, barbari 37.1
vani atque fallaces; num etiam Graiorum historia
mentita est? Quae Croeso Pythius Apollo, ut de na-
turali divinatione dicam, quae Atheniensibus, quae
Lacedaemoniis, quae Tegeatis, quae Argivis, quae Co- 5
rinthiis responderit, quis ignorat? Collegit innume-
rabilia oracula Chrysippus nec ullum sine locuplete
auctore atque teste; quae, quia nota tibi sunt, relin-
quo; defendo unum hoc: Numquam illud oraclum
Delphis tam celebre et tam clarum fuisset neque tantis 10
donis refertum omnium populorum atque regum, nisi
omnis aetas oraclorum illorum veritatem esset experta.
Idem iam diu non facit. Ut igitur nunc <in> minore 38.1
gloria est, quia minus oraculorum veritas excellit, sic
tum nisi summa veritate in tanta gloria non fuisset.
Potest autem vis illa terrae, quae mentem Pythiae
divino adflatu concitabat, evanuisse vetustate, ut quos- 5
dam evanuisse et exaruisse amnes aut in alium cur-
sum contortos et deflexos videmus. Sed, ut vis, acci-
derit; magna enim quaestio est; modo maneat id,
quod negari non potest, nisi omnem historiam per-
verterimus, multis saeclis verax fuisse id oraculum. 10