Iis igitur adsentior, qui duo genera divinationum
|
1.34.1
|
esse dixerunt, unum, quod particeps esset artis, alte-
|
|
rum, quod arte careret. Est enim ars in iis, qui no-
|
|
vas res coniectura persequuntur, veteres observatione
|
|
didicerunt. Carent autem arte ii, qui non ratione aut
|
5
|
coniectura observatis ac notatis signis, sed concitatione
|
|
quadam animi aut soluto liberoque motu futura prae-
|
|
sentiunt, quod et somniantibus saepe contingit et non
|
|
numquam vaticinantibus per furorem, ut Bacis Boeo-
|
|
tius, ut Epimenides Cres, ut Sibylla Erythraea. Cuius
|
10
|
generis oracla etiam habenda sunt, non ea, quae
|
|
aequatis sortibus ducuntur, sed illa, quae instinctu
|
|
divino adflatuque funduntur; etsi ipsa sors contem-
|
|
nenda non est, si [et] auctoritatem habet vetustatis,
|
|
ut eae sunt sortes, quas e terra editas accepimus;
|
15
|
quae tamen ductae ut in rem apte cadant, fieri credo
|
|
posse divinitus. Quorum omnium interpretes, ut gram-
|
|
matici poëtarum, proxime ad eorum, quos interpre-
|
|
tantur, divinationem videntur accedere. Quae est igi-
|
35.1
|
tur ista calliditas res vetustate robustas calumniando
|
|
velle pervertere? Non reperio causam. Latet fortasse
|
|
obscuritate involuta naturae; non enim me deus ista
|
|
scire, sed his tantum modo uti voluit. Utar igitur
|
5
|
nec adducar aut in extis totam Etruriam delirare aut
|
|
eandem gentem in fulgoribus errare aut fallaciter por-
|
|
tenta interpretari, cum terrae saepe fremitus, saepe
|
|
mugitus, saepe motus multa nostrae rei publicae, multa
|
|
ceteris civitatibus gravia et vera praedixerint. Quid?
|
36.1
|
qui inridetur, partus hic mulae nonne, quia fetus ex-
|
|
titit in sterilitate naturae, praedictus est ab haruspi-
|
|
cibus incredibilis partus malorum? Quid? Ti. Grac-
|
|
chus P. F., qui bis consul et censor fuit, idemque et
|
5
|
summus augur et vir sapiens civisque praestans, nonne,
|
|
ut C. Gracchus, filius eius, scriptum reliquit, duobus
|
|
anguibus domi conprehensis haruspices convocavit? qui
|
|
cum respondissent, si marem emisisset, uxori brevi
|
|
tempore esse moriendum, si feminam, ipsi, aequius
|
10
|
esse censuit se maturam oppetere mortem quam P.
|
|
Africani filiam adulescentem; feminam emisit, ipse
|
|
paucis post diebus est mortuus. Inrideamus haruspi-
|
|
ces, vanos, futtiles esse dicamus, quorumque discipli-
|
|
nam et sapientissimus vir et eventus ac res conpro-
|
15
|
bavit, contemnamus, <condemnemus> etiam Babylonem et
|
|
eos, qui e Caucaso caeli signa servantes numeris et
|
|
modis stellarum cursus persequuntur, condemnemus,
|
|
inquam, hos aut stultitiae aut vanitatis aut inpuden-
|
|
tiae, qui quadringenta septuaginta milia annorum, ut
|
20
|
ipsi dicunt, monumentis conprehensa continent, et
|
|
mentiri iudicemus nec, saeculorum reliquorum iudicium
|
|
quod de ipsis futurum sit, pertimescere. Age, barbari
|
37.1
|
vani atque fallaces; num etiam Graiorum historia
|
|
mentita est? Quae Croeso Pythius Apollo, ut de na-
|
|
turali divinatione dicam, quae Atheniensibus, quae
|
|
Lacedaemoniis, quae Tegeatis, quae Argivis, quae Co-
|
5
|
rinthiis responderit, quis ignorat? Collegit innume-
|
|
rabilia oracula Chrysippus nec ullum sine locuplete
|
|
auctore atque teste; quae, quia nota tibi sunt, relin-
|
|
quo; defendo unum hoc: Numquam illud oraclum
|
|
Delphis tam celebre et tam clarum fuisset neque tantis
|
10
|
donis refertum omnium populorum atque regum, nisi
|
|
omnis aetas oraclorum illorum veritatem esset experta.
|
|
Idem iam diu non facit. Ut igitur nunc <in> minore
|
38.1
|
gloria est, quia minus oraculorum veritas excellit, sic
|
|
tum nisi summa veritate in tanta gloria non fuisset.
|
|
Potest autem vis illa terrae, quae mentem Pythiae
|
|
divino adflatu concitabat, evanuisse vetustate, ut quos-
|
5
|
dam evanuisse et exaruisse amnes aut in alium cur-
|
|
sum contortos et deflexos videmus. Sed, ut vis, acci-
|
|
derit; magna enim quaestio est; modo maneat id,
|
|
quod negari non potest, nisi omnem historiam per-
|
|
verterimus, multis saeclis verax fuisse id oraculum.
|
10
|