Sed haec hactenus; alia videamus. Concludit enim 20.8
Chrysippus hoc modo: 'Si est motus sine causa,
non omnis enuntiatio, quod ἀξίωμα dialectici 10
appellant, aut vera aut falsa erit; causas enim
efficientis quod non habebit, id nec verum nec
falsum erit; omnis autem enuntiatio aut vera
aut falsa est; motus ergo sine causa nullus est.
Quod si ita est, omnia, quae fiunt, causis fiunt 21.1
antegressis; id si ita est, fato omnia fiunt; ef-
ficitur igitur fato fieri, quaecumque fiant.' Hic
primum si mihi libeat adsentiri Epicuro et negare
omnem enuntiationem aut veram esse aut falsam, eam 5
plagam potius accipiam quam fato omnia fieri con-
probem; illa enim sententia habet aliquid disputatio-
nis, haec vero non est tolerabilis. Itaque contendit
omnis nervos Chrysippus, ut persuadeat omne ἀξίωμα
aut verum esse aut falsum. Ut enim Epicurus vere- 10
tur, ne, si hoc concesserit, concedendum sit fato fieri,
quaecumque fiant, (si enim alterum utrum ex aeterni-
tate verum sit, esse id etiam certum et, si certum,
etiam necessarium; ita et necessitatem et fatum con-
firmari putat) sic Chrysippus metuit, ne, si non ob- 15
tinuerit omne, quod enuntietur, aut verum esse aut
falsum, non teneat omnia fato fieri et ex causis ae-
ternis rerum futurarum. Sed Epicurus declinatione 22.1
atomi vitari necessitatem fati putat. Itaque tertius
quidam motus oritur extra pondus et plagam, cum
declinat atomus intervallo minimo (id appellat ἐλά-
χιστον); quam declinationem sine causa fieri si minus 5
verbis, re cogitur confiteri. Non enim atomus ab
atomo pulsa declinat. Nam qui potest pelli alia ab
alia, si gravitate feruntur ad perpendiculum corpora
individua rectis lineis, ut Epicuro placet? Sequitur
enim, ut, si alia ab alia numquam depellatur, ne 10
contingat quidem alia aliam. Ex quo efficitur, etiamsi
sit atomus eaque declinet, declinare sine causa. Hanc 23.1
Epicurus rationem induxit ob eam rem, quod veritus
est, ne, si semper atomus gravitate ferretur naturali
ac necessaria, nihil liberum nobis esset, cum ita mo-
veretur animus, ut atomorum motu cogeretur. Id 5
Democritus, auctor atomorum, accipere maluit, neces-
sitate omnia fieri, quam a corporibus individuis natu-
ralis motus avellere. Acutius Carneades, qui docebat
posse Epicureos suam causam sine hac commenticia
declinatione defendere. Nam cum docerent esse posse 10
quendam animi motum voluntarium, id fuit defendi
melius quam introducere declinationem, cuius prae-
sertim causam reperire non possent; quo defenso fa-
cile Chrysippo possent resistere. Cum enim conces-
sissent motum nullum esse sine causa, non concede- 15
rent omnia, quae fierent, fieri causis antecedentibus;
voluntatis enim nostrae non esse causas externas et
antecedentis. Communi igitur consuetudine sermonis 24.1
abutimur, cum ita dicimus, velle aliquid quempiam
aut nolle sine causa; ita enim dicimus 'sine causa',
ut dicamus: sine externa et antecedente causa, non
sine aliqua; ut, cum vas inane dicimus, non ita loqui- 5
mur, ut physici, quibus inane esse nihil placet, sed
ita, ut verbi causa sine aqua, sine vino, sine oleo vas
esse dicamus, sic, cum sine causa animum dicimus
moveri, sine antecedente et externa causa moveri, non
omnino sine causa dicimus. De ipsa atomo dici po- 10
test, cum per inane moveatur gravitate et pondere,
sine causa moveri, quia nulla causa accedat extrinse-
cus. Rursus autem, ne omnes physici inrideant nos, 25.1
si dicamus quicquam fieri sine causa, distinguendum
est et ita dicendum, ipsius individui hanc esse natu-
ram, ut pondere et gravitate moveatur, eamque ipsam
esse causam, cur ita feratur. Similiter ad animorum 5
motus voluntarios non est requirenda externa causa;
motus enim voluntarius eam naturam in se ipse con-
tinet, ut sit in nostra potestate nobisque pareat, nec
id sine causa; eius rei enim causa ipsa natura est.
Quod cum ita sit, quid est, cur non omnis pronuntia- 26.1
tio aut vera aut falsa sit, nisi concesserimus fato fieri,
quaecumque fiant? Quia futura vera, inquit, non possunt
esse ea, quae causas, cur futura sint, non habent; ha-
beant igitur causas necesse est ea, quae vera sunt; 5
ita, cum evenerint, fato evenerint. Confectum negotium,
siquidem concedendum tibi est aut fato omnia fieri,
aut quicquam fieri posse sine causa. An aliter haec 27.1
enuntiatio vera esse non potest: 'Capiet Numantiam
Scipio', nisi ex aeternitate causa causam serens hoc
erit effectura? An hoc falsum potuisset esse, si esset
sescentis saeculis ante dictum? Et si tum non esset 5
vera haec enuntiatio: 'Capiet Numantiam Scipio', ne
illa quidem eversa vera est haec enuntiatio: 'Cepit
Numantiam Scipio.' Potest igitur quicquam factum
esse, quod non verum fuerit futurum esse? Nam ut
praeterita ea vera dicimus, quorum superiore tempore 10
vera fuerit instantia, sic futura, quorum consequenti
tempore vera erit instantia, ea vera dicemus. Nec, si 28.1
omne enuntiatum aut verum aut falsum est, sequitur
ilico esse causas inmutabilis, easque aeternas, quae
prohibeant quicquam secus cadere, atque casurum sit;
fortuitae sunt causae, quae efficiant, ut vere dicantur, 5
quae ita dicentur: 'Veniet in senatum Cato', non in-
clusae in rerum natura atque mundo; et tamen tam
est inmutabile venturum, cum est verum, quam ve-
nisse, nec ob eam causam fatum aut necessitas ex-
timescenda est. Etenim erit confiteri necesse: 'Si hoc 10
enuntiatum: "Veniet in Tusculanum Hortensius" ve-
rum non est, sequitur, ut falsum sit.' Quorum isti
neutrum volunt; quod fieri non potest.