Sequitur ut de una reliqua parte honestatis dicen- 1.93.1
dum sit, in qua verecundia et quasi quidam ornatus
vitae, temperantia et modestia omnisque sedatio per-
turbationum animi et rerum modus cernitur. hoc loco
continetur id, quod dici latine decorum potest, graece 5
enim πρέπον dicitur [decorum]. huius vis ea est, ut 94.1
ab honesto non queat separari; nam et quod decet
honestum est et quod honestum est decet. qua-
lis autem differentia sit honesti et decori, facilius
intellegi quam explanari potest. quicquid est enim, 5
quod deceat, id tum apparet, cum antegressa est
honestas. itaque non solum in hac parte honesta-
tis, de qua hoc loco disserendum est, sed etiam
in tribus superioribus quid deceat apparet. Nam et
ratione uti atque oratione prudenter et agere quod 10
agas considerate omnique in re quid sit veri videre et
tueri decet, contraque falli, errare, labi, decipi tam
dedecet quam delirare et mente esse captum; et iusta
omnia decora sunt, iniusta contra, ut turpia, sic in-
decora. Similis est ratio fortitudinis. quod enim viri- 15
liter animoque magno fit, id dignum viro et decorum
videtur, quod contra, id ut turpe sic indecorum. Quare 95.1
pertinet quidem ad omnem honestatem hoc, quod dico,
decorum, et ita pertinet, ut non recondita quadam ra-
tione cernatur, sed sit in promptu. est enim quiddam,
idque intellegitur in omni virtute, quod deceat; quod 5
cogitatione magis a virtute potest quam re separari.
ut venustas et pulchritudo corporis secerni non potest
a valitudine, sic hoc, de quo loquimur, decorum to-
tum illud quidem est cum virtute confusum, sed mente
et cogitatione distinguitur. Est autem eius descriptio 96.1
duplex; nam et generale quoddam decorum intellegi-
mus, quod in omni honestate versatur, et aliud huic
subiectum, quod pertinet ad singulas partes honesta-
tis. Atque illud superius sic fere definiri solet, deco- 5
rum id esse, quod consentaneum sit hominis excellen-
tiae in eo, in quo natura eius a reliquis animantibus
differat. quae autem pars subiecta generi est, eam sic
definiunt, ut id decorum velint esse, quod ita naturae
consentaneum sit, ut in eo moderatio et temperantia 10
appareat cum specie quadam liberali. Haec ita in- 97.1
tellegi, possumus existimare ex eo decoro, quod poe-
tae sequuntur, de quo alio loco plura dici solent. Sed
ut tum servare illud poetas, quod deceat, dicimus,
cum id quod quaque persona dignum est, et fit et di- 5
citur, ut si Aeacus aut Minos diceret 'oderint dum
metuant' aut 'natis sepulchro ipse est parens' indeco-
rum videretur, quod eos fuisse iustos accepimus; at
Atreo dicente plausus excitantur, est enim digna per-
sona oratio; sed poetae quid quemque deceat, ex per- 10
sona iudicabunt; nobis autem personam imposuit ipsa
natura magna cum excellentia praestantiaque animan-
tium reliquarum. Quocirca poetae in magna varietate 98.1
personarum etiam vitiosis quid conveniat et quid de-
ceat videbunt, nobis autem cum a natura constantiae,
moderationis, temperantiae, verecundiae partes datae
sint cumque eadem natura doceat non neglegere, quem- 5
admodum nos adversus homines geramus, efficitur
ut et illud, quod ad omnem honestatem pertinet, de-
corum quam late fusum sit appareat et hoc, quod
spectatur in uno quoque genere virtutis. Ut enim pul-
chritudo corporis apta compositione membrorum mo- 10
vet oculos et delectat hoc ipso, quod inter se omnes
partes cum quodam lepore consentiunt, sic hoc deco-
rum, quod elucet in vita, movet adprobationem eorum,
quibuscum vivitur, ordine et constantia et modera-
tione dictorum omnium atque factorum. adhibenda est 99.1
igitur quaedam reverentia adversus homines et optimi
cuiusque et reliquorum. nam neglegere quid de se quis-
que sentiat, non solum arrogantis est sed etiam om-
nino dissoluti. est autem quod differat in hominum 5
ratione habenda inter iustitiam et verecundiam. iusti-
tiae partes sunt non violare homines, verecundiae non
offendere, in quo maxime vis perspicitur decori. His
igitur expositis quale sit id, quod decere dicimus, in-
tellectum puto. 10