Non fuit Juppiter metuendus ne iratus noceret, qui 3.104.1
neque irasci solet nec nocere. Haec quidem ratio non
magis contra Reguli, quam contra omne ius iurandum
valet. Sed in iure iurando non qui metus, sed quae vis
sit, debet intellegi. Est enim ius iurandum affirmatio 5
religiosa; quod autem affirmate, quasi deo teste pro-
miseris, id tenendum est. Iam enim non ad iram deo-
rum, quae nulla est, sed ad iustitiam et ad fidem per-
tinet. Nam praeclare Ennius:
    "O Fides alma apta pinnis et ius iurandum Iovis." 10
Qui ius igitur iurandum violat, is fidem violat, quam
in Capitolio vicinam Iovis optimi maximi, ut in Ca-
tonis oratione est, maiores nostri esse voluerunt. At 105.1
enim ne iratus quidem Juppiter plus Regulo nocuisset,
quam sibi nocuit ipse Regulus. Certe, si nihil malum
esset nisi dolere. Id autem non modo non summum
malum, sed ne malum quidem esse maxima auctoritate 5
philosophi affirmant. Quorum quidem testem non me-
diocrem, sed haud scio an gravissimum Regulum no-
lite quaeso vituperare. Quem enim locupletiorem
quaerimus quam principem populi Romani, qui reti-
nendi officii causa cruciatum subierit voluntarium? 10
Nam quod aiunt minima de malis, id est, ut turpiter
potius quam calamitose; an est ullum maius malum
turpitudine? Quae si in deformitate corporis habeat
aliquid offensionis, quanta illa depravatio et foeditas
turpificati animi debet videri? Itaque nervosius qui 106.1
ista disserunt, solum audent malum dicere id, quod
turpe sit, qui autem remissius, ii tamen non dubitant
summum malum dicere. Nam illud quidem
    "Neque dedi neque do infideli cuiquam" 5
idcirco recte a poeta, quia, cum tractaretur Atreus,
personae serviendum fuit. Sed si hoc sibi sument, nul-
lam esse fidem, quae infideli data sit, videant, ne
quaeratur latebra periurio.