c. Mai.(?) 46 Romae
CICERO DOMITIO
Non ea res me deterruit quo minus, postea quam in Italiam 6.22.1.1
venisti, litteras ad te mitterem quod tu ad me nullas miseras,
sed quia nec quid tibi pollicerer ipse egens rebus omnibus
nec quid suaderem, cum mihimet ipsi consilium deesset, nec
quid consolationis adferrem in tantis malis reperiebam. haec 5
quamquam nihilo meliora sunt nunc [etiam] atque etiam
multo desperatiora, tamen inanis esse meas litteras quam
nullas malui.
  Ego si te intellegerem plus conatum esse suscipere rei 2.1
publicae causa muneris quam quantum praestare potuisses,
tamen, quibuscumque rebus possem, ad eam condicionem te
vivendi quae daretur quaeque esset hortarer. sed cum consili
tui bene fortiterque suscepti eum tibi finem statueris quem 5
ipsa Fortuna terminum nostrarum contentionum esse
voluisset, oro obtestorque te pro vetere nostra coniunctione
ac necessitudine proque summa mea in te benevolentia et
tua in me pari te ut nobis, parenti, coniugi, tuisque omnibus,
quibus es fuistique semper carissimus, salvum conserves, 10
incolumitati tuae tuorumque qui ex te pendent consulas,
quae didicisti quaeque ab adulescentia pulcherrime a sapi-
entissimis viris tradita memoria et scientia comprehendisti
iis hoc tempore utare, quos coniunctos summa benevolentia
plurimisque officiis amisisti eorum desiderium, si non aequo 15
animo, at forti feras.
  Ego quid possim nescio, vel potius me parum posse sentio. 3.1
illud tamen tibi polliceor, me quaecumque saluti dignitatique
tuae conducere arbitrabor tanto studio esse facturum quanto
semper tu et studio et officio in meis rebus fuisti. hanc meam
voluntatem ad matrem tuam, optimam feminam tuique 5
amantissimam, detuli. si quid ad me scripseris, ita faciam ut
te velle intellexero. sin autem tu minus scripseris, ego tamen
omnia quae tibi utilia esse arbitrabor summo studio
diligenterque curabo.
  Vale. 10