c. vi Id. Sext. 50
CAELIUS CICERONI S.
Tanti non fuit Arsacen capere et Seleuceam expugnare ut 8.14.1.1
earum rerum quae hic gestae sunt spectaculo careres.
numquam tibi oculi doluissent si in repulsa Domiti vultum
vidisses. magna illa comitia fuerunt et plane studia ex partium
sensu apparuerunt, perpauci necessitudinem secuti officium 5
praestiterunt. itaque mihi est Domitius inimicissimus, ut ne
familiarem quidem suum quemquam tam oderit quam me,
atque eo magis quod per iniuriam sibi * putat ereptum
cuius ego auctor fuerim. nunc furit tam gavisos homines
suum dolorem unumque m<e Curi>one<m> studiosiorem 10
Antoni. nam Cn. Saturninum adulescentem ipse Cn.
Domitius reum fecit sane quam superiore a vita invidiosum;
quod iudicium nunc <in> exspectatione est, etiam in bona spe
post Sex. Peducaei absolutionem.
  De summa re publica saepe tibi scripsi me <in> annum 2.1
pacem non videre; et quo propius ea contentio quam fieri
necesse est accedit eo clarius id periculum apparet. propo-
situm hoc est de quo qui rerum potiuntur sunt dimicaturi,
quod Cn. Pompeius constituit non pati C. Caesarem con- 5
sulem aliter fieri nisi exercitum et provincias tradiderit,
Caesari autem persuasum est se salvum esse non posse <si>
ab exercitu recesserit; fert illam tamen condicionem, ut ambo
exercitus tradant. sic illi amores et <in>vidiosa coniunctio non
ad occultam recidit obtrectationem sed ad bellum se 10
eru<m>pit. neque mearum rerum quid consili capiam reperio;
quod non dubito quin te quoque haec deliberatio sit
perturbatur<a>. nam mihi cum hominibus his et gratia et
necessitudines; [cum] causam illam <amo> unde homines odi.
  Illud te non arbitror fugere, quin homines in dissensione 3.1
domestica debeant, quam diu civiliter sine armis certetur,
honestiorem sequi partem; ubi ad bellum et castra ventum
sit, firmiorem, et id melius statuere quod tutius sit. in hac
discordia video Cn. Pompeium senatum quique res iudicant 5
secum habiturum, ad Caesarem omnis qui cum timore aut
mala spe vivant accessuros; exercitum conferendum non
esse. omnino satis <s>pati est ad considerandas utri<u>sque
copias et [eligendas utriusque copias et] eligendam partem.
  Prope oblitus sum quo<d> maxime fuit scribendum. scis 4.1
Appium censorem hic ostenta facere, de signis et tabulis, de
agri modo, de aere alieno acerrime agere? persuasum est ei
censuram lomentum aut nitrum esse. errare mihi videtur;
nam sordis eluere vult, venas sibi omnis et viscera aperit. 5
curre, per deos atque homines, et quam primum haec risum
veni, legis Scantin<ia>e iudicium apud Drusum fieri, Appium
de tabulis et signis agere. crede mihi, est properandum.
Curio noster sapienter id quod remisit de stipendio Pompei
fecisse existimatur. 10
  Ad summam, quaeris quid putem futurum. si alter ut<er>
eorum ad Parthicum bellum non eat, video magnas impen-
dere discordias, quas ferrum et vis iudicabit. uterque et
animo et copiis est paratus. si sine suo periculo fieri posset,
magnum et iucundum tibi Fortuna spectaculum parabat. 15