c. vii Id. Mart. 49
|
|
CAELIUS CICERONI S.
|
|
Ecquando tu hominem ineptiorem quam tuum Cn. Pom-
|
8.15.1.1
|
peium vidisti, qui tantas turbas, qui tam nugas esset,
|
|
commorit? ecquem autem Caesare nostro acriorem in rebus
|
|
gerendis, eodem in victoria temperatiorem aut legisti aut
|
|
audisti? quid est? nunc tibi nostri milites, qui durissimis et
|
5
|
frigidissimis locis, taeterrima hieme, bellum ambulando
|
|
confecerunt, malis orbiculatis esse pasti videntur? 'quid?
|
|
tam' inquis 'gloriose omnia?' si scias quam sollicitus sim,
|
|
tum hanc meam gloriam, quae ad me nihil pertinet, derideas.
|
|
quae tibi exponere nisi coram non possum, idque celeriter
|
10
|
fore spero. nam me, cum expulisset ex Italia Pompeium,
|
|
constituit ad urbem vocare, id quod iam existimo confectum,
|
|
nisi si maluit Pompeius Brundisii circumsederi. peream si
|
2.1
|
minima causa est properandi isto mihi quod te videre et
|
|
omnia intima conferre discupio; habeo autem quam multa.
|
|
hui, vereor, quod solet fieri, ne cum te videro omnia
|
|
obliviscar.
|
5
|
Sed tamen, quod ob scelus iter mihi necessarium retro ad
|
|
Alpis versus incidit? ideo quod Intimilii in armis sunt,
|
|
neque de magna causa. Bellieni verna Demetrius, qui ibi
|
|
cum praesidio erat, Domitium quendam, nobilem illi,
|
|
Caesaris hospitem, a contraria factione nummis acceptis
|
10
|
comprendit et strangulavit; civitas ad arma iit. eo nunc
|
|
<cum> * cohortibus mihi per nivis eundum est. 'usque
|
|
quaque' inquis 'se Domitii male dant.' vellem quidem
|
|
Venere prognatus tantum animi habuisset in vestro Domitio
|
|
quantum Psecade natus in hoc habuit.
|
15
|
Ciceroni f. s. d.
|
|