c. xv Kal. Mai. 49 in Liguria
|
|
CAELIUS CICERONI SAL.
|
|
Exanimatus tuis litteris, quibus te nihil nisi triste cogitare
|
8.16.1.1
|
ostendisti neque id quid esset perscripsisti neque non tamen
|
|
quale esset quod cogitares aperuisti, has ad te ilico litteras
|
|
scripsi.
|
|
Per fortunas tuas, Cicero, per liberos te oro et obsecro ne
|
5
|
quid gravius de salute et incolumitate tua consulas. nam deos
|
|
hominesque amicitiamque nostram testificor me tibi prae-
|
|
dixisse neque temere monuisse sed, postquam Caesarem
|
|
convenerim sententiamque eius qualis futura esset parta
|
|
victoria cognorim, te certiorem fecisse. si existimas eandem
|
10
|
rationem fore Caesaris in dimittendis adversariis et con-
|
|
dicionibus ferendis, erras. nihil nisi atrox et saevum cogitat
|
|
atque etiam loquitur. iratus senatui exiit, his intercessionibus
|
|
plane incitatus est; non mehercules erit deprecationi locus.
|
|
Qua re si tibi tu, si filius unicus, si domus, si spes tuae
|
2.1
|
reliquae tibi carae sunt, si aliquid apud te nos, si vir optimus,
|
|
gener tuus, valemus, quorum fortunam non debes velle
|
|
conturbare, ut eam causam in cuius victoria salus nostra est
|
|
odisse aut relinquere cogamur aut impiam cupiditatem
|
5
|
contra salutem tuam habeamus * * * denique illud cogita,
|
|
quod offensae fuerit in ista cunctatione te subisse. nunc te
|
|
contra victorem Caesarem facere quem dubiis rebus laedere
|
|
noluisti et ad eos fugatos accedere quos resistentis sequi
|
|
nolueris summae stultitiae est. vide ne, dum pudet te parum
|
10
|
optimatem esse, parum diligenter quid optimum sit eligas.
|
|
quod si totum tibi persuadere non possum, saltem dum quid
|
3.1
|
de Hispaniis agamus scitur exspecta; quas tibi nuntio adventu
|
|
Caesaris fore nostras. quam isti spem habeant amissis
|
|
Hispaniis nescio; quod porro tuum consilium sit ad desperatos
|
|
accedere non me dius fidius reperio.
|
5
|
Hoc quod tu non dicendo mihi significasti Caesar audierat
|
4.1
|
ac, simul atque 'have' mihi dixit, statim quid de te audisset
|
|
exposuit. negavi me scire, sed tamen ab eo petii ut ad te
|
|
litteras mitteret quibus maxime ad remanendum commoveri
|
|
posses. me secum in Hispaniam ducit; nam nisi ita faceret,
|
5
|
ego, prius quam ad urbem accederem, ubicumque esses, ad
|
|
te percurrissem et hoc a te praesens contendissem atque
|
|
omni vi te retinuissem.
|
|
Etiam atque etiam, Cicero, cogita ne te tuosque omnis
|
5.1
|
funditus evertas, ne te sciens prudensque eo demittas unde
|
|
exitum vides nullum esse. quod si te aut voces optimatium
|
|
commovent aut non nullorum hominum insolentiam et
|
|
iactationem ferre non potes, eligas censeo aliquod oppidum
|
5
|
vacuum a bello dum haec decernuntur; quae iam erunt
|
|
confecta. id si feceris, et ego te sapienter fecisse iudicabo et
|
|
Caesarem non offendes.
|
|