ex. 47 aut in. 46
|
|
CICERO M. VARRONI S.
|
|
Ex iis litteris quas Atticus a te missas mihi legit quid ageres
|
9.1.1.1
|
et ubi esses cognovi; quando autem te visuri essemus, nihil
|
|
sane ex isdem litteris potui suspicari. in spem tamen venio
|
|
appropinquare tuum adventum. qui mihi utinam solacio
|
|
sit! etsi tot tantisque rebus urgemur ut nullam adlevationem
|
5
|
quisquam non stultissimus sperare debeat. sed tamen aut tu
|
|
potes me aut ego te fortasse aliqua re iuvare. scito enim me,
|
2.1
|
postea quam in urbem venerim, redisse cum veteribus amicis,
|
|
id est cum libris nostris, in gratiam. etsi non idcirco eorum
|
|
usum dimiseram quod iis suscenserem sed quod eorum me
|
|
subpudebat; videbar enim mihi, cum me in res turbulentis-
|
5
|
simas infidelissimis sociis demi<si>ssem, praeceptis illorum non
|
|
satis paruisse. ignoscunt mihi, revocant in consuetudinem
|
|
pristinam teque, quod in ea permanseris, sapientiorem quam
|
|
me dicunt fuisse. quam ob rem, quoniam placatis iis utor,
|
|
videor sperare debere, si te viderim, et ea quae premant
|
10
|
et ea quae impendeant me facile laturum.
|
|
Quam ob rem, sive in Tusculano sive in Cumano, <sive ad
|
|
me sive> ad te placebit, sive, quod minime velim, Romae,
|
|
dum modo simul simus, perficiam profecto ut id utrique
|
|
nostrum commodissimum esse videatur.
|
15
|