c. ix Kal. Mai. 46
CICERO VARRONI
Caninius <tuus> et idem noster cum ad me pervesperi 9.2.1.1
venisset et se postridie mane ad te iturum esse dixisset, dixi
ei me daturum litterarum aliquid; mane ut peteret rogavi.
conscripsi epistulam noctu, nec ille ad me rediit; oblitum
credidi. ac tamen eam ipsam tibi epistulam misissem per meos 5
nisi audissem ex eodem postridie te mane e Tusculano
exiturum. at tibi repente paucis post diebus, cum minime
exspectarem, venit ad me Caninius mane; proficisci ad te
statim dixit. etsi erat ἕωλος illa epistula, praesertim tantis
postea novis rebus adlatis, tamen perire lucubrationem meam 10
nolui et eam ipsam Caninio dedi; sed cum eo ut cum homine
docto et amantissimo tui locutus ea sum quae pertulisse
illum ad te existimo.
  Tibi autem idem consili do quod mihimet ipsi, ut vitemus 2.1
oculos hominum, si linguas minus facile possimus; qui enim
victoria se efferunt quasi victos nos intuentur, qui autem
victos nostros moleste ferunt nos dolent vivere. quaeres for-
tasse cur, cum haec in urbe sint, non absim quem ad modum 5
tu. tu enim ipse, qui et me et alios prudentia vincis, omnia,
credo, vidisti, nihil te omnino fefellit! quis est tam Lynceus
qui in tantis tenebris nihil offendat, nusquam incurrat? ac 3.1
mihi quidem iam pridem venit in mentem bellum esse
aliquo exire, ut ea quae agebantur hic quaeque dicebantur
nec viderem nec audirem. sed calumniabar ipse; putabam
qui obviam mihi venisset, ut cuique commodum esset, 5
suspicaturum, aut dicturum etiam si non suspicaretur: 'hic
aut metuit et ea re fugit aut aliquid cogitat et habet navem
paratam.' denique levissime qui suspicaretur et qui fortasse
me optime novisset putaret me idcirco discedere quod
quosdam homines oculi mei ferre non possent. haec ego 10
suspicans adhuc Romae maneo; et tamen λεληθότως
consuetudo diu<tu>rna callum iam obduxit stomacho meo.
  Habes rationem mei consili. tibi igitur hoc censeo, 4.1
latendum tantisper ibidem dum effervescit haec gratulatio et
simul dum audiamus quem ad modum negotium confectum
sit; confectum enim esse existimo. magni autem intererit qui
fuerit victoris animus, qui exitus rerum; quamquam quo 5
me coniectura ducat habeo, sed exspecto tamen. te vero nolo, 5.1
nisi ipse rumor iam raucus erit factus, ad Baias venire. erit
enim nobis honestius, etiam cum hinc discesserimus, videri
venisse in illa loca ploratum potius quam natatum. sed haec
tu melius, modo nobis stet illud, una vivere in studiis nostris, 5
a quibus antea delectationem modo petebamus, nunc vero
etiam salutem; non deesse si quis adhibere volet, non modo
ut architectos verum etiam ut fabros, ad aedificandam rem
publicam, et potius libenter accurrere; si nemo utetur opera,
tamen et scribere et legere πολιτείας, et, si minus in curia 10
atque in foro, at in litteris et libris, ut doctissimi veteres
fecerunt, navare rem publicam et de moribus ac legibus
quaerere.
  Mihi haec videntur. tu quid sis acturus et quid tibi
placeat pergratum erit si ad me scripseris. 15