c. xiii Kal. Mai. 46
CICERO VARRONI
Etsi quid scriberem non habebam, tamen Caninio ad te eunti 9.3.1.1
non potui nihil dare. quid ergo potissimum scribam? quod
velle te puto, cito me ad te esse venturum. etsi vide, quaeso,
satisne rectum sit nos hoc tanto incendio civitatis in istis
locis esse; dabimus sermonem iis qui nesciunt nobis, quo- 5
cumque in loco simus, eundem cultum, eundem victum esse.
<sed> quid refert? tamen in sermonem incidemus. valde id,
credo, laborandum est, ne, cum omnes in omni genere et
scelerum et flagitiorum volutentur, nostra nobiscum aut inter
nos cessatio vituperetur! ego vero neglecta barbarorum 2.1
inscitia persequar. quamvis enim sint haec misera, quae
sunt miserrima, tamen artes nostrae nescio quo modo nunc
uberiores fructus ferre videntur quam olim ferebant, sive
quia nulla nunc in re alia acquiescimus sive quod gravitas 5
morbi facit ut medicinae egeamus eaque nunc appareat,
cuius vim non sentiebamus cum valebamus.
  Sed quid ego nunc haec ad te, cuius domi nascuntur,
γλαῦκ’ εἰς Ἀθήνας? nihil scilicet nisi ut rescriberes aliquid,
me exspectares. sic igitur facies. 10