vi aut v Id. Quint. 45 in Tusculano
CICERO VARRONI
Etsi munus flagitare, quamvis quis ostenderit, ne populus 9.8.1.1
quidem solet nisi concitatus, tamen ego exspectatione
promissi tui moveor ut admoneam te, non ut flagitem. misi
autem ad te quattuor admonitores non nimis verecundos;
nosti enim profecto os huius adulescentioris Academiae. ex 5
ea igitur media excitatos misi; qui metuo ne te forte flagitent,
ego autem mandavi ut rogarent. exspectabam omnino iam
diu meque sustinebam ne ad te prius ipse quid scriberem
quam aliquid accepissem, ut possem te remunerari quam
simillimo munere. sed cum tu tardius faceres, id est, ut ego 10
interpretor, diligentius, teneri non potui quin coniunctionem
studiorum amorisque nostri, quo possem litterarum genere,
declararem. feci igitur sermonem inter nos habitum in
Cumano, cum esset una Pomponius. tibi dedi partis
Antiochinas, quas a te probari intellexisse mihi videbar, 15
mihi sumpsi Philonis. puto fore ut, cum legeris, mirere nos
id locutos esse inter nos quod numquam locuti sumus, sed
nosti morem dialogorum. posthac autem, mi Varro, quam 2.1
plurima, si videtur, et [de] nobis inter nos, sero fortasse; sed
superiorum temporum Fortuna rei publicae causam sus-
tineat, haec ipsi praestare debemus. atque utinam quietis
temporibus atque aliquo, si non bono, at saltem certo statu 5
civitatis haec inter nos studia exercere possemus! quamquam
tum quidem vel aliae quaepiam rationes honestas nobis et
curas et actiones darent; nunc autem quid est sine his
cur vivere velimus? mihi vero cum his ipsis vix, his autem
detractis ne vix quidem. sed haec coram et saepius. 10
  Migrationem et emptionem feliciter evenire volo tuumque
in ea re consilium probo. cura ut valeas.