vi aut v Id. Quint. 45 in Tusculano
|
|
CICERO VARRONI
|
|
Etsi munus flagitare, quamvis quis ostenderit, ne populus
|
9.8.1.1
|
quidem solet nisi concitatus, tamen ego exspectatione
|
|
promissi tui moveor ut admoneam te, non ut flagitem. misi
|
|
autem ad te quattuor admonitores non nimis verecundos;
|
|
nosti enim profecto os huius adulescentioris Academiae. ex
|
5
|
ea igitur media excitatos misi; qui metuo ne te forte flagitent,
|
|
ego autem mandavi ut rogarent. exspectabam omnino iam
|
|
diu meque sustinebam ne ad te prius ipse quid scriberem
|
|
quam aliquid accepissem, ut possem te remunerari quam
|
|
simillimo munere. sed cum tu tardius faceres, id est, ut ego
|
10
|
interpretor, diligentius, teneri non potui quin coniunctionem
|
|
studiorum amorisque nostri, quo possem litterarum genere,
|
|
declararem. feci igitur sermonem inter nos habitum in
|
|
Cumano, cum esset una Pomponius. tibi dedi partis
|
|
Antiochinas, quas a te probari intellexisse mihi videbar,
|
15
|
mihi sumpsi Philonis. puto fore ut, cum legeris, mirere nos
|
|
id locutos esse inter nos quod numquam locuti sumus, sed
|
|
nosti morem dialogorum. posthac autem, mi Varro, quam
|
2.1
|
plurima, si videtur, et [de] nobis inter nos, sero fortasse; sed
|
|
superiorum temporum Fortuna rei publicae causam sus-
|
|
tineat, haec ipsi praestare debemus. atque utinam quietis
|
|
temporibus atque aliquo, si non bono, at saltem certo statu
|
5
|
civitatis haec inter nos studia exercere possemus! quamquam
|
|
tum quidem vel aliae quaepiam rationes honestas nobis et
|
|
curas et actiones darent; nunc autem quid est sine his
|
|
cur vivere velimus? mihi vero cum his ipsis vix, his autem
|
|
detractis ne vix quidem. sed haec coram et saepius.
|
10
|
Migrationem et emptionem feliciter evenire volo tuumque
|
|
in ea re consilium probo. cura ut valeas.
|
|