med. Quint. 46 in Tusculano(?)
|
|
CICERO PAETO S.
|
|
Delectarunt me tuae litterae, in quibus primum amavi
|
9.16.1.1
|
amorem tuum, qui te ad scribendum incitavit verentem ne
|
|
Silius suo nuntio aliquid mihi sollicitudinis attulisset; de quo
|
|
et tu mihi antea scripseras bis quidem eodem exemplo, facile
|
|
ut intellegerem te esse commotum, et ego tibi accurate re-
|
5
|
scripseram, ut, quo modo in tali re atque tempore, aut libe-
|
|
rarem te ista cura aut certe levarem.
|
|
Sed quoniam proximis quoque litteris ostendis quantae
|
2.1
|
tibi curae sit ea res, sic, mi Paete, habeto, quicquid arte fieri
|
|
pot<u>erit (non enim iam satis est consilio pugnare, arti-
|
|
ficium quoddam excogitandum est)—sed tamen, quicquid
|
|
elaborari aut effici potuerit ad istorum benevolentiam
|
5
|
conciliandam et colligendam, summo studio me consecutum
|
|
esse, nec frustra, ut arbitror; sic enim color, sic observor ab
|
|
omnibus iis qui a Caesare diliguntur ut ab iis me amari
|
|
putem. tametsi non facile diiudicatur amor verus et fictus,
|
|
nisi aliquod incidit eius modi tempus ut quasi aurum igni sic
|
10
|
benevolentia fidelis periculo aliquo perspici possit; cetera
|
|
sunt signa communia. sed ego uno utor argumento quam ob
|
|
rem me ex animo vereque arbitrer diligi, quia et nostra
|
|
fortuna ea est et illorum ut simulandi causa non sit.
|
|
De illo autem quem penes est omnis potestas, nihil video
|
3.1
|
quod timeam, nisi quod omnia sunt incerta cum a iure
|
|
discessum est nec praestari quicquam potest quale futurum
|
|
sit quod positum est in alterius voluntate, ne dicam libidine.
|
|
sed tamen eius ipsius nulla re a me offensus est animus. est
|
5
|
enim adhibita in ea re ipsa summa a nobis moderatio. ut
|
|
enim olim arbitrabar esse meum libere loqui, cuius opera
|
|
esset in civitate libertas, sic ea nunc amissa nihil loqui quod
|
|
offendat aut illius aut eorum qui ab illo diliguntur volunta-
|
|
tem. effugere autem si velim non nullorum acute aut facete
|
10
|
dictorum opinionem, fama ingeni mihi est abicienda; quod,
|
|
si id possem, non recusarem. sed tamen ipse Caesar habet
|
4.1
|
peracre iudicium et, ut Servius, frater tuus, quem litteratissi-
|
|
mum fuisse iudico, facile diceret 'hic versus Plauti non est,
|
|
hic est', quod tritas auris haberet notandis generibus
|
|
poetarum et consuetudine legendi, sic audio Caesarem, cum
|
5
|
volumina iam confecerit apophthegmatorum, si quid
|
|
adferatur ad eum pro meo quod meum non sit, reicere
|
|
solere. quod eo nunc magis facit quia vivunt mecum fere
|
|
cottidie illius familiares; incidunt autem in sermone vario
|
|
multa quae fortasse illis, cum dixi, nec illitterata nec insulsa
|
10
|
esse videantur. haec ad illum cum reliquis actis perferuntur;
|
|
ita enim ipse mandavit. sic fit ut, si quid praeterea de me
|
|
audiat, non audiendum putet.
|
|
Quam ob rem Oenomao tuo nihil utor; etsi posuisti loco
|
|
versus Accianos. sed quae est invidia aut quid mihi nunc
|
5.1
|
invideri potest? verum fac esse omnia: sic video philosophis
|
|
placuisse iis qui mihi soli videntur vim virtutis tenere, nihil
|
|
esse sapientis praestare nisi culpam. qua mihi videor dupli-
|
|
citer carere, et quod ea senserim quae rectissima fuerunt
|
5
|
et qui<a>, cum viderem praesidi non satis esse ad ea
|
|
obtinenda, viribus certandum cum valentioribus non
|
|
putarim. ergo in officio boni civis certe non sum reprehen-
|
|
dendus. reliquum est ne quid stulte, ne quid temere dicam
|
|
aut faciam contra potentis. id quoque puto esse sapientis.
|
10
|
cetera vero, quid quisque me dixisse dicat, aut quo modo ille
|
|
accipiat, aut qua fide mecum vivant ii qui me adsidue colunt
|
|
et observant, praestare non possum.
|
|
Ita fit ut et consiliorum superiorum conscientia et
|
6.1
|
praesentis temporis moderatione me consoler et illam Acci
|
|
similitudinem non modo iam ad invidiam sed ad fortunam
|
|
transferam, quam existimo levem et imbecillam ab animo
|
|
firmo et gravi tamquam fluctum a saxo frangi oportere.
|
5
|
etenim, cum plena sint monumenta Graecorum quem ad
|
|
modum sapientissimi viri regna tulerint vel Athenis vel
|
|
Syracusis, cum servientibus suis civitatibus fuerint ipsi
|
|
quodam modo liberi, ego me non putem tueri meum statum
|
|
sic posse ut neque offendam animum cuiusquam nec frangam
|
10
|
dignitatem meam?
|
|
Nunc venio ad iocationes tuas, quoniam tu secundum
|
7.1
|
'Oenomaum' Acci non, ut olim solebat, Atellanam sed, ut
|
|
nunc fit, mimum introduxisti. quem tu mihi Po<m>pilium,
|
|
quem denarium narras, quam tyrotarichi patinam? facilitate
|
|
mea ista ferebantur antea; nunc mutata res est. Hirtium ego
|
5
|
et Dolabellam dicendi discipulos habeo, cenandi magistros;
|
|
puto enim te audisse, si forte ad vos omnia perferuntur, illos
|
|
apud me declamitare, me apud illos cenitare. tu autem quod
|
|
mihi bonam copiam eiures nihil est. tum enim cum rem
|
|
habebas quaesticulus te faciebat attentiorem; nunc <cur>,
|
10
|
cum tam aequo animo bona perdas, non eo sis consilio ut,
|
|
cum me hospitio recipias, aestimationem te aliquam putes
|
|
accipere? etiam haec levior est plaga ab amico quam a debi-
|
|
tore. nec tamen eas cenas quaero ut magnae reliquiae fiant;
|
8.1
|
quod erit, magnificum sit et lautum. memini te mihi
|
|
Phameae cenam narrare. temperius fiat, cetera eodem
|
|
modo. quod si perseveras me ad Matris tui cenam revocare,
|
|
feram id quoque. volo enim videre animum qui mihi audeat
|
5
|
ista quae scribis apponere aut etiam polypum miniati Iovis
|
|
similem. mihi crede, non audebis. ante meum adventum
|
|
fama ad te de mea nova lautitia veniet; eam tu extimesces.
|
|
neque est quod in promulside spei ponas aliquid, quam
|
|
totam sustuli; solebam enim antea debilitari oleis et lucanicis
|
10
|
tuis.
|
|
Sed quid haec loquimur? liceat modo isto venire. tu vero
|
9.1
|
(volo enim abstergere animi tui metum) ad tyrotarichum
|
|
antiquum redi. ego tibi unum sumptum adferam, quod
|
|
balneum calfacias oportebit; cetera more nostro. superiora
|
|
illa lusimus.
|
5
|
De villa Seliciana et curasti diligenter et scripsisti
|
10.1
|
facetissime. itaque puto me praetermissurum; salis enim
|
|
satis est, †sannonum† parum.
|
|