xiii Kal. Apr. 43
CICERO PLANCO
Quae locutus est Furnius noster de animo tuo in rem publi- 10.6.1.1
cam ea gratissima fuerunt senatui, populo Romano probatis-
sima. quae autem tuae recitatae litterae sunt in senatu
nequaquam consentire cum Furni oratione visae sunt. pacis
enim auctor eras, cum collega tuus, vir clarissimus, a foedis- 5
simis latronibus obsideretur; qui aut positis armis pacem
petere debent aut, si pugnantes eam postulant, victoria pax,
non pactione, parienda est. sed de pace litterae vel Lepidi
vel tuae quam in partem acceptae sint ex viro optimo, fratre
tuo, et ex C. Furnio poteris cognoscere. me autem impulit tui 2.1
caritas ut, quamquam nec tibi ipsi consilium deesset et fratris
Furnique benevolentia fidelisque prudentia tibi praesto
esset futura, vellem tamen meae quoque auctoritatis pro
plurimis nostris necessitudinibus praeceptum ad te aliquod 5
pervenire.
  Crede igitur mihi, Plance, omnis quos adhuc gradus
dignitatis consecutus sis (es autem adeptus amplissimos) eos
honorum vocabula habituros, non dignitatis insignia, nisi
te cum libertate populi Romani et cum senatus auctoritate 10
coniunxeris. seiunge te, quaeso, aliquando ab iis cum quibus
te non tuum iudicium sed temporum vincla coniunxerunt.
complures in perturbatione rei publicae consules dicti, 3.1
quorum nemo consularis habitus nisi qui animo exstitit in
rem publicam consulari. talem igitur te esse oportet qui
primum te ab impiorum civium tui dissimillimorum
societate seiungas, deinde te senatui bonisque omnibus 5
auctorem, principem, ducem praebeas, postremo ut pacem
esse iudices non in armis positis sed in abiecto armorum et
servitutis metu. haec si et ages et senties, tum eris non modo
consul et consularis sed magnus etiam consul et consularis;
sin aliter, tum in istis amplissimis nominibus honorum non 10
modo dignitas nulla erit sed erit summa deformitas.
  Haec impulsus benevolentia scripsi paulo severius; quae
tu [in] experiendo in ea ratione quae te digna est vera esse
cognosces.
 D. XIII Kal. Apr. 15