PLANCUS IMP. COS. DESIG. S. D. COS. PR. TR. PL.
|
|
SENATUI POPULO PLEBIQUE ROMANAE
|
|
Si cui forte videor diutius et hominum exspectationem et
|
10.8.1.1
|
spem rei publicae de mea voluntate tenuisse suspensam, huic
|
|
prius excusandum me esse arbitror quam de insequenti
|
|
officio quicquam ulli pollicendum. non enim praeteritam
|
|
culpam videri volo redemisse sed optimae mentis cogitata
|
5
|
iam pridem maturo tempore enuntiare.
|
|
Non me praeteribat in tanta sollicitudine hominum et tam
|
2.1
|
perturbato statu civitatis fructuosissimam esse professionem
|
|
bonae voluntatis magnosque honores ex ea re compluris
|
|
consecutos videbam. sed cum in eum casum me fortuna
|
|
demisisset ut aut celeriter pollicendo magna mihi ipse ad
|
5
|
proficiendum impedimenta opponerem aut, si in eo mihi
|
|
temperavissem, maiores occasiones ad opitulandum haberem,
|
|
expeditius iter communis salutis quam meae laudis esse
|
|
volui. nam quis in ea fortuna quae mea est et ab ea vita
|
|
quam in me cognitam hominibus arbitror et cum ea spe
|
10
|
quam in manibus habeo aut sordidum quicquam pati aut
|
|
perniciosum concupiscere potest? sed aliquantum nobis
|
3.1
|
temporis et magni labores et multae impensae opus fuerunt
|
|
ut quae rei publicae bonisque omnibus polliceremur exitu
|
|
praestaremus neque ad auxilium patriae nudi cum bona
|
|
voluntate sed cum facultatibus accederemus. confirmandus
|
5
|
erat exercitus nobis magnis saepe praemiis sollicitatus, ut ab
|
|
re publica potius moderata quam ab uno infinita speraret;
|
|
confirmandae complures civitates, quae superiore anno
|
|
largitionibus concessionibusque praemiorum erant obligatae,
|
|
ut et illa vana putarent et eadem a melioribus auctoribus
|
10
|
petenda existimarent; eliciendae etiam voluntates reli-
|
|
quorum, qui finitimis provinciis exercitibusque praefuerunt,
|
|
ut potius cum pluribus societatem defendendae libertatis
|
|
iniremus quam cum paucioribus funestam orbi terrarum
|
|
victoriam partiremur. muniendi vero nosmet ipsi fuimus
|
4.1
|
aucto exercitu auxiliisque multiplicatis, ut, cum praeferremus
|
|
sensus aperte, tum etiam invitis quibusdam sciri quid
|
|
defensuri essemus non esset periculosum.
|
|
Ita numquam diffitebor multa me, ut ad effectum horum
|
5
|
consiliorum pervenirem, et simulasse invitum et dissi-
|
|
mulasse cum dolore, quod praematura denuntiatio boni
|
|
civis imparati quam periculosa esset ex casu collegae
|
|
videbam. quo nomine etiam C. Furnio legato, viro forti
|
5.1
|
atque strenuo, plura etiam verbo quam scriptura mandata
|
|
dedimus, ut et tectius ad vos perferrentur et nos essemus
|
|
tutiores, quibusque rebus et communem salutem muniri et
|
|
nos armari conveniret praecepimus. ex quo intellegi potest
|
5
|
curam rei publicae summae defendendae iam pridem apud
|
|
nos excubare.
|
|
Nunc, cum deum benignitate ab omni re sumus paratiores,
|
6.1
|
non solum bene sperare de nobis homines sed explorate
|
|
iudicare volumus. legiones habeo quinque sub signis et sua
|
|
fide virtuteque rei publicae coniunctissimas et nostra liberali-
|
|
tate nobis obsequentis, provinciam omnium civitatum con-
|
5
|
sensu paratissimam et summa contentione ad officia
|
|
certantem, equitatus auxiliorumque tantas copias quantas
|
|
hae gentes ad defendendam suam salutem libertatemque
|
|
conficere possunt. ipse ita sum animo paratus ut vel pro-
|
|
vinciam tueri vel ire quo res publica vocet vel tradere
|
10
|
exercitum, auxilia provinciamque vel omnem impetum belli in
|
|
me convertere non recusem, si modo meo casu aut confirmare
|
|
patriae salutem aut periculum possim morari.
|
|
Haec si iam expeditis omnibus rebus tranquilloque statu
|
7.1
|
civitatis polliceor, in damno meae laudis rei publicae com-
|
|
modo laetabor; sin ad societatem integerrimorum et maxi-
|
|
morum periculorum accedam, consilia mea aequis iudicibus
|
|
ab obtrectatione invidorum defendenda commendo. mihi
|
5
|
quidem ipsi fructus meritorum meorum in rei publicae
|
|
incolumitate satis magnus est paratus. eos vero qui meam
|
|
auctoritatem et multo magis vestram fidem secuti nec ulla
|
|
spe decipi nec ullo metu terreri potuerunt ut commendatos
|
|
vobis habeatis petendum videtur.
|
10
|