prid. Non. Sext. 44 Neapoli
BRUTUS ET CASSIUS PR. S. D. ANTONIO COS.
S. v. b. 11.3.1.1
  Litteras tuas legimus simillimas edicti tui, contumeliosas,
minacis, minime dignas quae a te nobis mitterentur. nos,
Antoni, te nulla lacessiimus iniuria neque miraturum
credidimus si praetores et ea dignitate homines aliquid 5
edicto postulassemus a consule. quod si indignaris ausos esse
id facere, concede nobis ut doleamus ne hoc quidem abs te
Bruto et Cassio tribui.
  Nam de dilectibus habitis et pecuniis imperatis, exercitibus 2.1
sollicitatis et nuntiis trans mare missis quod te questum esse
negas, nos quidem tibi credimus optimo animo te fecisse,
sed tamen neque agnoscimus quicquam eorum et te miramur,
cum haec reticueris, non potuisse continere iracundiam tuam 5
quin nobis de morte Caesaris obiceres.
  Illud vero quem ad modum ferendum sit tute cogita, non 3.1
licere praetoribus concordiae ac libertatis causa per edictum
de suo iure decedere quin consul arma minetur. quorum
fiducia nihil est quod nos terreas. neque enim decet aut
convenit nobis periculo ulli submittere animum nostrum 5
neque est Antonio postulandum ut iis imperet quorum opera
liber est. nos si alia hortarentur ut bellum civile suscitare
vellemus, litterae tuae nihil proficerent; nulla enim minantis
auctoritas apud liberos est. sed pulchre intellegis non posse
nos quoquam impelli et fortassis ea re minaciter agis ut 10
iudicium nostrum metus videatur.
  Nos in hac sententia sumus ut te cupiamus in libera re 4.1
publica magnum atque honestum esse, vocemus te ad nullas
inimicitias, sed tamen pluris nostram libertatem quam tuam
amicitiam aestimemus. tu etiam atque etiam vide quid
suscipias, quid sustinere possis; neque quam diu vixerit 5
Caesar sed quam non diu regnarit fac cogites. deos quaesumus
consilia tua rei publicae salutaria sint ac tibi; si minus, ut
salva atque honesta re publica tibi quam minimum noceant
optamus.
 Prid. Non. Sext. 10