paulo post x Kal. Febr. 50 Laodiceae
CICERO APPIO PULCHRO S.
Vix tandem legi litteras dignas Ap. Claudio, plenas humani- 3.9.1.1
tatis, offici, diligentiae. aspectus videlicet urbis tibi tuam
pristinam urbanitatem reddidit. nam quas ex itinere ante
quam ex Asia egressus es ad me litteras misisti, unas de legatis
a me prohibitis proficisci, alteras de Appi<an>orum aedifi- 5
catione impedita, legi perinvitus. itaque conscientia meae
constantis erga te voluntatis rescripsi tibi subiratus. iis vero
litteris lectis quas Philotimo, liberto meo, dedisti cognovi
intellexique in provincia multos fuisse qui nos quo animo
inter nos sumus esse nollent, ad urbem vero ut accesseris, vel 10
potius ut primum tuos videris, cognosse te ex iis qua in te
absentem fide, qua in omnibus officiis tuendis erga te obser-
vantia et constantia fuissem. itaque quanti illud me aestimare
putas quod est in tuis litteris scriptum, si quid inciderit quod
ad meam dignitatem pertineat, etsi vix fieri possit, tamen te 15
parem mihi gratiam relaturum? tu vero facile facies; nihil
est enim quod studio et benevolentia, vel amore potius,
effici non possit.
  Ego, etsi et ipse ita iudicabam et fiebam crebro a meis per 2.1
litteras certior, tamen maximam laetitiam cepi ex tuis litteris
de spe minime dubia et plane explorata triumphi tui, neque
vero ob eam causam, quo ipse facilius consequerer (nam id
quidem Ἐπικούρειον est), sed mehercule quod tua dignitas 5
atque amplitudo mihi est ipsa cara per se. qua re, quoniam
pluris tu habes quam ceteri quos scias in hanc provinciam
proficisci, quod te adeunt fere omnes, si quid velis, gratissi-
mum mihi feceris si ad me, simul atque adeptus eris quod et tu
confidis et ego opto, litteras miseris. longi subselli, ut noster 10
Pompeius appellat, iudicatio et mora si quem tibi item unum
alterumve diem abstulerit (quid enim potest amplius?), tua
tamen dignitas suum locum obtinebit. sed si me diligis, si a me
diligi vis, ad me litteras, ut quam primum laetitia adficiar,
mittito. 15
  Et velim, reliquum quod est promissi ac muneris tui, mihi 3.1
persolvas. cum ipsam cognitionem iuris auguri consequi
cupio tum mehercule tuis incredibiliter studiis erga me
muneribusque delector. quod autem a me tale quiddam
desideras, sane mihi considerandum est quonam te remunerer 5
potissimum genere. nam profecto non est meum, qui in
scribendo, ut soles admirari, tantum industriae ponam,
committere ut neglegens <non> scribendo fuisse videar,
praesertim cum id non modo neglegentis sed etiam ingrati
animi crimen futurum sit. 10
  Verum haec videbimus. illud quod polliceris velim pro tua 4.1
fide diligentiaque et pro nostra non instituta sed iam invete-
rata amicitia cures <et> enitare, ut supplicatio nobis quam
honorificentissime quam primumque decernatur. omnino
serius misi litteras quam vellem (in quo cum difficultas 5
navigandi fuit odiosa tum <in> ipsum discessum senatus
incidisse credo meas litteras), sed id feci adductus auctoritate
et consilio tuo, idque a me recte factum puto quod non statim
ut appellatus imperator sim sed aliis rebus additis aestivisque
confectis litteras miserim. haec igitur tibi erunt curae, quem 10
ad modum ostendis, meque totum et mea et meos com-
mendatos habebis.