c. x Kal. Mai. 49 in Cumano
|
|
M. CICERO S. D. SER. SULPICIO
|
|
C. Trebatius, familiaris meus, ad me scripsit te ex se quaesisse
|
4.1.1.1
|
quibus in locis essem, molesteque te ferre quod me propter
|
|
valetudinem tuam, cum ad urbem accessissem, non vidisses,
|
|
et hoc tempore velle te mecum, si propius accessissem, de
|
|
officio utriusque nostrum communicare.
|
5
|
Utinam, Servi, salvis rebus (sic enim est dicendum)
|
|
colloqui potuissemus inter nos! profecto aliquid opis occidenti
|
|
rei publicae tulissemus. cognoram enim iam absens te haec
|
|
mala multo ante providentem defensorem pacis et in consulatu
|
|
tuo et post consulatum fuisse. ego autem, cum consilium tuum
|
10
|
probarem et idem ipse sentirem, nihil proficiebam. sero enim
|
|
veneram, solus eram, rudis esse videbar in causa, incideram
|
|
in hominum pugnandi cupidorum insanias. nunc, quoniam
|
|
nihil iam videmur opitulari posse rei publicae, si quid est in
|
|
quo nobismet ipsis consulere possimus, non ut aliquid ex
|
15
|
pristino statu nostro retineamus sed ut quam honestissime
|
|
lugeamus, nemo est omnium quicum potius mihi quam
|
|
tecum communicandum putem. nec enim clarissimorum
|
|
virorum, quorum similes esse debemus, exempla neque
|
|
doctissimorum, quos semper coluisti, praecepta te fugiunt.
|
20
|
atque ipse antea ad te scripsissem te frustra in senatum, sive
|
|
potius in conventum senatorum, esse venturum, ni veritus
|
|
essem ne eius animum offenderem qui a me ut te imitarer
|
|
petebat. cui quidem ego, cum me rogaret ut adessem in
|
|
senatu, eadem omnia quae a te de pace et de Hispaniis dicta
|
25
|
sunt ostendi me esse dicturum.
|
|
Res vides quo modo se habeat: orbem terrarum imperiis
|
2.1
|
distributis ardere bello, urbem sine legibus, sine iudiciis, sine
|
|
iure, sine fide relictam direptioni et incendiis. itaque mihi
|
|
venire in mentem nihil potest non modo quod sperem sed
|
|
vix iam quod audeam optare. sin autem tibi, homini
|
5
|
prudentissimo, videtur utile esse nos colloqui, quamquam
|
|
longius etiam cogitabam ab urbe discedere, cuius iam etiam
|
|
nomen invitus audio, tamen propius accedam; Trebatioque
|
|
mandavi ut, si quid tu eum velles ad me mittere, ne recusaret,
|
|
idque ut facias velim, aut, si quem tuorum fidelium voles, ad
|
10
|
me mittas, ne aut tibi exire ex urbe necesse sit aut mihi
|
|
accedere. ego tantum tibi tribuo quantum mihi fortasse
|
|
adrogo, ut exploratum habeam quicquid nos communi
|
|
sententia statuerimus id omnis homines probaturos.
|
|
Vale.
|
15
|