| Ian. 45(?) | |
| M. CICERO S. D. CN. PLANCIO | |
| Binas a te accepi litteras Corcyrae datas, quarum alteris | 4.14.1.1 |
| mihi gratulabare quod audisses me meam pristinam digni- | |
| tatem obtinere, alteris dicebas te velle quae egissem bene et | |
| feliciter evenire. | |
| Ego autem, si dignitas est bene de re publica sentire et | 5 |
| bonis viris probare quod sentias, obtineo dignitatem meam; | |
| sin autem in eo dignitas est si quod sentias aut re efficere | |
| possis aut denique libera oratione defendere, ne vestigium | |
| quidem ullum est reliquum nobis dignitatis agiturque | |
| praeclare si nosmet ipsos regere possumus ut ea quae partim | 10 |
| iam adsunt, partim impendent, moderate feramus. quod est | |
| difficile in eius modi bello cuius exitus ex altera parte | |
| caedem ostentet, ex altera servitutem. quo in periculo non | 2.1 |
| nihil me consolatur cum recordor haec me tum vidisse cum | |
| secundas etiam res nostras, non modo adversas, perti- | |
| mescebam videbamque quanto periculo de iure publico | |
| disceptaretur armis; quibus si ii vicissent ad quos ego pacis | 5 |
| spe, non belli cupiditate, adductus accesseram, tamen | |
| intellegebam et iratorum hominum et cupidorum et insolen- | |
| tium quam crudelis esset futura victoria, sin autem victi | |
| essent, quantus interitus esset futurus civium partim amplissi- | |
| morum, partim etiam optimorum; qui me haec praedicentem | 10 |
| atque optime consulentem saluti suae malebant nimium | |
| timidum quam satis prudentem existimari. | |
| Quod autem mihi de eo quod egerim gratularis, te ita | 3.1 |
| velle certo scio. sed ego tam misero tempore nihil novi | |
| consili cepissem nisi in reditu meo nihilo meliores res | |
| domesticas quam rem publicam offendissem. quibus enim | |
| pro meis immortalibus beneficiis carissima mea salus et meae | 5 |
| fortunae esse debebant, cum propter eorum scelus nihil | |
| mihi intra meos parietes tutum, nihil insidiis vacuum | |
| viderem, novarum me necessitudinum fidelitate contra | |
| veterum perfidiam muniendum putavi. | |
| Sed de nostris rebus satis, vel etiam nimium multa. de tuis | 4.1 |
| velim ut eo sis animo quo debes esse, id est ut ne quid tibi | |
| praecipue timendum putes. si enim status erit aliquis civitatis, | |
| quicumque erit, te omnium periculorum video expertem | |
| fore; nam alteros tibi iam placatos esse intellego, alteros | 5 |
| numquam iratos fuisse. de mea autem in te voluntate sic | |
| velim iudices, me, quibuscumque rebus opus esse intellegam, | |
| quamquam videam qui sim hoc tempore et quid possim, | |
| opera tamen et consilio, studio quidem certe, rei, famae, | |
| saluti tuae praesto futurum. tu velim et quid agas et quid | 10 |
| acturum te putes facias me quam diligentissime certiorem. |