| v Kal. Quint. 50 (§3) in castris ad Pyramum | |
| CICERO ATTICO SAL. | |
| Nunc quidem profecto Romae es, quo te, si ita est, salvum | 6.5.1.1 |
| venisse gaudeo; unde quidem quam diu afuisti, magis a me | |
| abesse videbare quam si domi esses. minus enim mihi meae | |
| notae res erant, minus etiam publicae. qua re velim, etsi (ut | |
| spero) te haec legente aliquantum iam viae processero, tamen | 5 |
| obvias mihi litteras quam argutissimas de omnibus rebus | |
| crebro mittas, in primis de quo scripsi ad te antea. τῆς | |
| ξυναόρου τῆς ἐμῆς οὑξελεύθερος ἔδοξέ μοι θαμὰ βατταρίζων | |
| <καὶ> ἀλύων ἐν τοῖς ξυλλόγοις καὶ ταῖς λέσχαις ὑπό τι πεφυ- | |
| ρακέναι τὰς ψήφους ἐν τοῖς ὑπάρχουσιν τοῖς τοῦ Κροτωνιάτου. | 10 |
| hoc tu indaga, ut soles, at hoc magis. ἐξ ἄστεως ἑπταλόφου | 2.1 |
| στείχων παρέδωκεν μνῶν †καμν† ὀφείλημα τῷ Καμίλλῳ, ἑαυτόν | |
| τε ὀφείλοντα μνᾶς κδʹ ἐκ τῶν Κροτωνιατικῶν καὶ ἐκ τῶν Χερ- | |
| ρονησιτικῶν μηʹ καὶ μνᾶς κληρονομῆσαι χμʹ [κμ]. τούτων δὲ | |
| μηδὲ ὀβολὸν διευλυτῆσθαι, πάντων ὀφειληθέντων τοῦ δευτέρου | 5 |
| μηνὸς τῇ νουμηνίᾳ. τὸν δὲ ἀπελεύθερον αὐτοῦ, ὄντα ὁμώνυμον | |
| τῷ Κόνωνος πατρί, μηδὲν ὁλοσχερῶς πεφροντικέναι. ταῦτα οὖν | |
| πρῶτον μὲν ἵνα πάντα σῴζηται, δεύτερον δὲ ἵνα μηδὲ τῶν τόκων | |
| ὀλιγωρήσῃς τῶν ἀπὸ τῆς προεκκειμένης ἡμέρας. ὅσας * * * | |
| αὐτοῦ ἠνέγκαμεν σφόδρα δέδοικα· καὶ γὰρ παρῆν πρὸς ἡμᾶς | 10 |
| κατασκεψόμενος καί τι σχεδὸν ἐλπίσας· ἀπογνοὺς δ’ ἀλόγως | |
| ἀπ<ῆλθ>εν ἐπειπών 'εἴκω· "αἰσχρόν τοι δηρόν τε μένειν . . . "', | |
| meque obiurgavit vetere proverbio 'τὰ μὲν διδόμενα . . . '. | |
| reliqua vide et quantum fieri potest perspice. | 3.1 |
| Nos etsi annuum tempus [est] prope iam emeritum habe- | |
| bamus (dies enim xxxiii erant reliqui), sollicitudine provinciae | |
| tamen vel maxime urgebamur. cum enim arderet Syria bello | |
| et Bibulus in tanto maerore suo maximam curam belli sustineret | 5 |
| ad meque legati eius et quaestor et amici eius litteras mitterent | |
| ut subsidio venirem, etsi exercitum infirmum habebam, auxilia | |
| sane bona sed ea Galatarum, Pisidarum, Lyciorum (haec enim | |
| sunt nostra robora), tamen esse officium meum putavi exercitum | |
| habere quam proxime hostem quoad mihi praeesse provinciae | 10 |
| per senatus consultum liceret. sed quo ego maxime delectabar, | |
| Bibulus molestus mihi non erat, de omnibus rebus scribebat | |
| ad me potius. et mihi decessionis dies λεληθότως obrepebat. | |
| qui cum advenerit, ἄλλο πρόβλημα, quem praeficiam, nisi | |
| Caldus quaestor venerit; de quo adhuc nihil certi habebamus. | 15 |
| Cupiebam mehercule longiorem epistulam facere, sed nec | 4.1 |
| erat res de qua scriberem nec iocari prae cura poteram. valebis | |
| igitur et puellae salutem Atticulae tuae dices nostraeque Piliae. |