vi aut v Kal. Ian. 50
|
|
CICERO ATTICO SAL.
|
|
Quid opus est de Dionysio tam valde adfirmare? an mihi nutus
|
7.8.1.1
|
tuus non faceret fidem? suspicionem autem eo mihi maiorem
|
|
tua taciturnitas attulerat, quod et tu soles conglutinare amicitias
|
|
testimoniis tuis et illum aliter cum aliis de nobis locutum audie-
|
|
bam. sed prorsus ita esse ut scribis mihi persuades; itaque ego
|
5
|
is in illum sum quem tu me esse vis.
|
|
Diem tuum ego quoque ex epistula tua quadam quam incipi-
|
2.1
|
ente febricula scripseras mihi notaveram et animadverteram
|
|
posse pro re nata te non incommode ad me in Albanum venire
|
|
iii Non. Ian. sed, amabo te, nihil incommodo valetudinis feceris.
|
|
quid enim est tantum in uno aut altero die?
|
5
|
Dolabellam video Liviae testamento cum duobus coheredibus
|
3.1
|
esse in triente sed iuberi mutare nomen. est πολιτικὸν σκέμμα
|
|
rectumne sit nobili adulescenti nomen mutare mulieris testa-
|
|
mento. sed id φιλοσοφώτερον διευκρινήσομεν cum sciemus
|
|
quantum quasi sit in trientis triente.
|
5
|
Quod putasti fore ut ante quam istuc venirem Pompeium
|
4.1
|
viderem, factum est ita; nam vi Kal. ad Lavernium <me>
|
|
consecutus est. una Formias venimus et ab hora octava ad
|
|
vesperum secreto collocuti sumus. quod quaeris ecquae spes
|
|
pacificationis sit, quantum ex Pompei multo et accurato ser-
|
5
|
mone perspexi, ne voluntas quidem est. sic enim existimat, si
|
|
ille vel dimisso exercitu consul factus sit, σύγχυσιν τῆς πολιτείας
|
|
fore, atque etiam putat eum, cum audierit contra se diligenter
|
|
parari, consulatum hoc anno neglecturum ac potius exercitum
|
|
provinciamque retenturum; sin autem ille fureret, vehementer
|
10
|
hominem contemnebat et suis et rei publicae copiis confidebat.
|
|
quid quaeris? etsi mihi crebro 'ξυνὸς Ἐνυάλιος' occurrebat,
|
|
tamen levabar cura virum fortem et peritum et plurimum
|
|
auctoritate valentem audiens πολιτικῶς de pacis simulatae
|
|
periculis disserentem. habebamus autem in manibus Antoni
|
5.1
|
contionem habitam x Kal. Ian., in qua erat accusatio Pompei
|
|
usque a toga pura, querela de damnatis, terror armorum. in
|
|
quibus ille 'quid censes' aiebat 'facturum esse ipsum, si in
|
|
possessionem rei publicae venerit, cum haec quaestor eius
|
5
|
infirmus et inops audeat dicere?' quid multa? non modo non
|
|
expetere pacem istam sed etiam timere visus est. ex illa autem
|
|
sententia relinquendae urbis †movet† hominem, ut puto. mihi
|
|
autem illud molestissimum est, quod solvendi sunt nummi
|
|
Caesari et instrumentum triumphi eo conferendum; est enim
|
10
|
ἄμορφον ἀντιπολιτευομένου χρεωφειλέτην esse. sed haec et
|
|
multa alia coram.
|
|