v Kal. Febr. 49 (§2) Capuae
CICERO ATTICO SAL.
Vt ab urbe discessi, nullum adhuc intermisi diem quin 7.15.1.1
aliquid ad te litterarum darem, non quo haberem magno
opere quid scriberem sed ut loquerer tecum absens; quo
mihi, cum coram id non licet, nihil est iucundius.
  Capuam cum venissem a. d. vi Kal., pridie quam has 2.1
litteras dedi, consules conveni multosque nostri ordinis.
omnes cupiebant Caesarem abductis praesidiis stare con-
dicionibus iis quas tulisset; uni Favonio leges ab illo nobis
imponi non placebat, sed is <non> auditus in consilio. Cato 5
enim ipse iam servire quam pugnare mavult; sed tamen ait
in senatu se adesse velle cum de condicionibus agatur, si
Caesar adductus sit ut praesidia deducat. ita, quod maxime
opus est, in Siciliam ire non curat; quod metuo ne obsit, in
senatu esse vult. Postum<i>us autem, de quo nominatim sena- 10
tus decrevit ut statim in Siciliam iret Fu<r>fanoque suc-
cederet, negat se sine Catone iturum et suam in senatu operam
auctoritatemque quam magni aestimat. ita res ad Fannium
pervenit. is cum imperio in Siciliam praemittitur.
  In disputationibus nostris summa varietas est. plerique 3.1
negant Caesarem in condicione mansurum, postulataque
haec ab eo interposita esse quo minus quod opus esset ad
bellum a nobis pararetur. ego autem eum puto facturum ut
praesidia deducat; vicerit enim si consul factus erit, et minore 5
scelere vicerit quam quo ingressus est. sed accipienda plaga
est; sumus enim flagitiose imparati cum a militibus tum a
pecunia, quam quidem omnem non modo privatam quae
in urbe est sed etiam publicam quae in aerario est illi re-
liquimus. Pompeius ad legiones Appianas est profectus; 10
Labienum secum habet. ego tuas opiniones de his rebus ex-
specto. Formias me continuo recipere cogitabam.