Kal. Mai. 49(?)
ANTONIVS TR. PL. PRO PR. CICERONI IMP. SAL.
Nisi te valde amarem et multo quidem plus quam tu putas, 10.8a.1.1
non extimuissem rumorem qui de te prolatus est, cum
praesertim falsum esse existimarem. sed quia te nimio plus
diligo, non possum dissimulare mihi famam quoque, quamvis
sit falsa, falsam agnoscere magni esse. trans mare <te iturum 5
esse> credere non possum, cum tanti facias Dolabellam <et>
Tulliam tuam, feminam lectissimam, tantique ab omnibus
nobis fias; quibus mehercule dignitas amplitudoque tua paene
carior est quam tibi ipsi. sed tamen non sum arbitratus esse
amici non commoveri etiam improborum sermone, atque 10
eo feci studiosius quod iudicabam duriores partis mihi imposi-
tas esse ab offensione nostra, quae magis a ζηλοτυπίᾳ mea quam
ab iniuria tua nata est. sic enim volo te tibi persuadere, mihi
neminem esse cariorem te excepto Caesare meo, meque illud
una iudicare, Caesarem maxime in suis M. Ciceronem reponere. 15
qua re, mi Cicero, te rogo ut tibi omnia integra serves, eius 2.1
fidem improbes qui tibi ut beneficium daret prius iniuriam
fecit, contra ne profugias qui te, etsi non amabit, quod accidere
non potest, tamen salvum amplissimumque esse cupiet.
  Dedita opera ad te Calpurnium, familiarissimum meum, 5
misi, ut mihi magnae curae tuam vitam ac dignitatem esse
scires.
  Eodem die a Caesare Philotimus attulit hoc exemplo: