Kal. Mai. 49(?)
|
|
ANTONIVS TR. PL. PRO PR. CICERONI IMP. SAL.
|
|
Nisi te valde amarem et multo quidem plus quam tu putas,
|
10.8a.1.1
|
non extimuissem rumorem qui de te prolatus est, cum
|
|
praesertim falsum esse existimarem. sed quia te nimio plus
|
|
diligo, non possum dissimulare mihi famam quoque, quamvis
|
|
sit falsa, falsam agnoscere magni esse. trans mare <te iturum
|
5
|
esse> credere non possum, cum tanti facias Dolabellam <et>
|
|
Tulliam tuam, feminam lectissimam, tantique ab omnibus
|
|
nobis fias; quibus mehercule dignitas amplitudoque tua paene
|
|
carior est quam tibi ipsi. sed tamen non sum arbitratus esse
|
|
amici non commoveri etiam improborum sermone, atque
|
10
|
eo feci studiosius quod iudicabam duriores partis mihi imposi-
|
|
tas esse ab offensione nostra, quae magis a ζηλοτυπίᾳ mea quam
|
|
ab iniuria tua nata est. sic enim volo te tibi persuadere, mihi
|
|
neminem esse cariorem te excepto Caesare meo, meque illud
|
|
una iudicare, Caesarem maxime in suis M. Ciceronem reponere.
|
15
|
qua re, mi Cicero, te rogo ut tibi omnia integra serves, eius
|
2.1
|
fidem improbes qui tibi ut beneficium daret prius iniuriam
|
|
fecit, contra ne profugias qui te, etsi non amabit, quod accidere
|
|
non potest, tamen salvum amplissimumque esse cupiet.
|
|
Dedita opera ad te Calpurnium, familiarissimum meum,
|
5
|
misi, ut mihi magnae curae tuam vitam ac dignitatem esse
|
|
scires.
|
|
Eodem die a Caesare Philotimus attulit hoc exemplo:
|
|