prid. Id. Mart. 45
|
|
<CICERO ATTICO SAL.>
|
|
Est hic quidem locus amoenus et in mari ipso, qui et Antio et
|
12.19.1.1
|
Circeis aspici possit; sed ineunda nobis ratio est quem ad
|
|
modum in omni mutatione dominorum, quae innumerabiles
|
|
fieri possunt in infinita posteritate, si modo haec stabunt, illud
|
|
quasi consecratum remanere possit. equidem iam nihil egeo
|
5
|
vectigalibus et parvo contentus esse possum. cogito interdum
|
|
trans Tiberim hortos aliquos parare et quidem ob hanc causam
|
|
maxime. nihil enim video quod tam celebre esse possit. sed
|
|
quos, coram videbimus, ita tamen ut hac aestate fanum ab-
|
|
solutum sit. tu tamen cum Apella Chio confice de columnis.
|
10
|
De Cocceio et Libone quae scribis approbo, maxime quae de
|
2.1
|
iudicatu meo. de sponsu, si quid perspexeris; et tamen quid
|
|
procuratores Cornifici dicant velim scire, ita ut in ea re te, cum
|
|
tam occupatus sis, non multum operae velim ponere. de
|
|
Antonio Balbus quoque ad me cum Oppio conscripsit idque
|
5
|
tibi placuisse ne perturbarer. illis egi gratias. te tamen, ut iam
|
|
ante ad te scripsi, scire volo me neque isto nuntio esse pertur-
|
|
batum nec iam ullo perturbatum iri.
|
|
Pansa si hodie, ut putabas, profectus est, posthac iam incipito
|
3.1
|
scribere ad me de Bruti adventu quid exspectes, id est quos ad
|
|
dies. id, si scies ubi iam sit, facile coniectura adsequere.
|
|
Quod ad Tironem de Terentia scribis, obsecro te, mi Attice,
|
4.1
|
suscipe totum negotium. vides et officium agi meum quod-
|
|
dam, cui tu es conscius, et, ut non nulli putant, Ciceronis rem.
|
|
me quidem id multo magis movet, quod mihi est et sanctius et
|
|
antiquius, praesertim cum hoc alterum neque sincerum neque
|
5
|
firmum putem fore.
|
|