ix Kal. Quint. 45
<CICERO ATTICO SAL.>
Valde me momorderunt [epistulae] tuae de Attica nostra; 13.12.1.1
eaedem [sane] tamen sanaverunt. quod enim te ipse conso-
labare eisdem litteris, id mihi erat satis firmum ad leniendam
aegritudinem.
  Ligarianam praeclare vendidisti. posthac quicquid scripsero, 2.1
tibi praeconium deferam. quod ad me de Varrone scribis, scis 3.1
me antea orationes aut aliquid id genus solitum scribere ut
Varronem nusquam possem intexere. postea autem quam haec
coepi φιλολογώτερα, iam Varro mihi denuntiaverat magnam
sane et gravem προσφώνησιν. biennium praeteriit cum ille 5
Καλλιππίδης adsiduo cursu cubitum nullum processerit. ego
autem me parabam ad id quod ille mihi misisset ut 'αὐτῷ τῷ
μέτρῳ καὶ λώϊον', si modo potuissem; nam hoc etiam Hesiodus
ascribit, 'αἴ κε δύνηαι'. nunc illam περὶ Τελῶν σύνταξιν sane
mihi probatam Bruto, ut tibi placuit, despondimus, idque tu 10
eum non nolle mihi scripsisti. ergo illam Ἀκαδημικήν, in qua
homines nobiles illi quidem sed nullo modo philologi nimis
acute loquuntur, ad Varronem transferamus. etenim sunt
Antiochia, quae iste valde probat. Catulo et Lucullo alibi
reponemus, ita tamen si tu hoc probas; deque eo mihi rescribas 15
velim.
  De Brinniana auctione accepi a Vestorio litteras. ait sine ulla 4.1
controversia rem ad me esse collatam. Romae videlicet aut in
Tusculano me fore putaverunt a. d. viii Kal. Quint. dices igitur
vel amico tuo Suettio, coheredi meo, vel Labeoni nostro
paulum proferant auctionem; me circiter Nonas in Tusculano 5
fore. <tu> cum Pisone; Erotem habes. de Scapulanis hortis
toto pectore cogitemus. dies adest.