viii Kal. Iun. 45 in Tusculano
|
|
<CICERO ATTICO SAL.>
|
|
De epistula ad Caesarem, nobis vero semper rectissime placuit
|
13.27.1.1
|
ut isti ante legerent. aliter enim fuissemus et in hos inofficiosi et
|
|
in nosmet ipsos, si illum offensuri fuimus, paene periculosi. isti
|
|
autem ingenue, mihique gratum quod quid sentirent non
|
|
reticuerunt; illud vero vel optime, quod ita multa mutari
|
5
|
volunt ut mihi de integro scribendi causa non sit. quamquam
|
|
de Parthico bello, quid spectare debui nisi quod illum velle
|
|
arbitrabar? quod enim aliud argumentum epistulae nostrae
|
|
nisi κολακεία fuit? an, si ea quae optima putarem suadere
|
|
voluissem, oratio mihi defuisset? totis igitur litteris nihil opus
|
10
|
est. ubi enim ἐπίτευγμα magnum nullum fieri possit, ἀπό-
|
|
τευγμα vel non magnum molestum futurum sit, quid opus est
|
|
παρακινδυνεύειν? praesertim cum illud occurrat, illum, cum
|
|
antea nihil scripserim, existimaturum me nisi toto bello con-
|
|
fecto nihil scripturum fuisse. atque etiam vereor ne putet me
|
15
|
hoc quasi Catonis μείλιγμα esse voluisse. quid quaeris? valde
|
|
me paenitebat, nec mihi in hac quidem re quicquam magis ut
|
|
vellem accidere potuit quam quod σπουδὴ nostra non est
|
|
probata. incidissemus etiam in illos, in eis in cognatum tuum.
|
|
Sed redeo ad hortos. plane illuc te ire nisi tuo magno com-
|
2.1
|
modo nolo; nihil enim urget. quicquid erit, operam in Faberio
|
|
ponamus. de die tamen auctionis, si quid scies. eum qui e
|
|
Cumano venerat, quod et plane valere Atticam nuntiabat et
|
|
litteras se habere aiebat, statim ad te misi.
|
5
|