viii Kal. Iun. 45 in Tusculano
<CICERO ATTICO SAL.>
De epistula ad Caesarem, nobis vero semper rectissime placuit 13.27.1.1
ut isti ante legerent. aliter enim fuissemus et in hos inofficiosi et
in nosmet ipsos, si illum offensuri fuimus, paene periculosi. isti
autem ingenue, mihique gratum quod quid sentirent non
reticuerunt; illud vero vel optime, quod ita multa mutari 5
volunt ut mihi de integro scribendi causa non sit. quamquam
de Parthico bello, quid spectare debui nisi quod illum velle
arbitrabar? quod enim aliud argumentum epistulae nostrae
nisi κολακεία fuit? an, si ea quae optima putarem suadere
voluissem, oratio mihi defuisset? totis igitur litteris nihil opus 10
est. ubi enim ἐπίτευγμα magnum nullum fieri possit, ἀπό-
τευγμα vel non magnum molestum futurum sit, quid opus est
παρακινδυνεύειν? praesertim cum illud occurrat, illum, cum
antea nihil scripserim, existimaturum me nisi toto bello con-
fecto nihil scripturum fuisse. atque etiam vereor ne putet me 15
hoc quasi Catonis μείλιγμα esse voluisse. quid quaeris? valde
me paenitebat, nec mihi in hac quidem re quicquam magis ut
vellem accidere potuit quam quod σπουδὴ nostra non est
probata. incidissemus etiam in illos, in eis in cognatum tuum.
  Sed redeo ad hortos. plane illuc te ire nisi tuo magno com- 2.1
modo nolo; nihil enim urget. quicquid erit, operam in Faberio
ponamus. de die tamen auctionis, si quid scies. eum qui e
Cumano venerat, quod et plane valere Atticam nuntiabat et
litteras se habere aiebat, statim ad te misi. 5