| c. xviii Kal. Sept. 45 | |
| <CICERO ATTICO SAL.> | |
| Ante lucem cum scriberem contra Epicureos, de eodem oleo et | 13.38.1.1 |
| opera exaravi nescio quid ad te et ante lucem dedi. deinde cum | |
| somno repetito simul cum sole experrectus essem, datur mi | |
| epistula a sororis tuae filio quam ipsam tibi misi; cuius est | |
| principium non sine maxima contumelia—sed fortasse οὐκ | 5 |
| ἐπέστησεν. est autem sic, 'ego enim quicquid non belle in te | |
| dici potest—'. posse vult in me multa dici non belle, sed ea se | |
| negat approbare. hoc quicquam pote impurius? iam cetera | |
| leges (misi enim ad te) iudicabisque. Bruti nostri cottidianis | |
| adsiduisque laudibus, [ne] quas ab eo de nobis haberi permulti | 10 |
| mihi renuntiaverunt, commotum istum aliquando scripsisse | |
| aliquid ad me credo; <credo> et ad te, idque ut sciam facies. | |
| nam ad patrem de me quid scripserit nescio, de matre quam | |
| pie! 'volueram,' inquit 'ut quam plurimum tecum essem, | |
| conduci mihi domum et id ad te scripseram. neglexisti. ita | 15 |
| minus multum una erimus. nam ego istam domum videre non | |
| possum; qua de causa scis.' hanc autem causam pater odium | 2.1 |
| matris esse dicebat. | |
| Nunc me iuva, mi Attice, consilio, 'πότερον δίκᾳ τεῖχος ὕψιον', | |
| id est utrum aperte hominem asperner et respuam, 'ἢ σκολιαῖς | |
| ἀπάταις'. ut enim Pindaro sic 'δίχα μοι νόος ἀτρέκειαν | 5 |
| εἰπεῖν'. omnino moribus meis illud aptius, sed hoc fortasse | |
| temporibus. tu autem quod ipse tibi suaseris idem mihi per- | |
| suasum putato. equidem vereor maxime ne in Tusculano | |
| opprimar. in turba haec essent faciliora. utrum igitur Asturae? | |
| quid si Caesar subito? iuva me, quaeso, consilio. utar eo quod | 10 |
| tu decreveris. |