c. vii Id. Iun. 44 Anti(?)
|
|
<CICERO ATTICO SAL.>
|
|
Antium veni ante H. vi. Bruto iucundus noster adventus.
|
15.11.1.1
|
deinde multis audientibus, Servilia, Tertulla, Porcia, quaerere
|
|
quid placeret. aderat etiam Favonius. ego, quod eram meditatus
|
|
in via, suadere ut uteretur Asiatica curatione frumenti; nihil esse
|
|
iam reliqui quod ageremus nisi ut salvus esset; in eo etiam ipsi
|
5
|
rei publicae esse praesidium. quam orationem cum ingressus
|
|
essem, Cassius intervenit. ego eadem illa repetivi. hoc loco
|
|
fortibus sane oculis Cassius (Martem spirare diceres) se in
|
|
Siciliam non iturum. 'egone ut beneficium accepissem contu-
|
|
meliam?' 'quid ergo agis?' inquam. at ille in Achaiam se
|
10
|
iturum. 'quid tu' inquam, 'Brute?' 'Romam' inquit, 'si tibi
|
|
videtur.' 'mihi vero minime; tuto enim non eris.' 'quid? si
|
|
possem esse, placeretne?' 'atque ut omnino neque nunc neque
|
|
ex praetura in provinciam ires; sed auctor non sum ut te urbi
|
|
committas.' dicebam ea quae tibi profecto in mentem veniunt
|
15
|
cur non esset tuto futurus.
|
|
Multo inde sermone querebantur, atque id quidem Cassius
|
2.1
|
maxime, amissas occasiones Decimumque graviter accusabant.
|
|
<ad> ea negabam oportere praeterita, adsentiebar tamen.
|
|
cumque ingressus essem dicere quid oportuisset, nec vero quic-
|
|
quam novi sed ea quae cottidie omnes, nec tamen illum locum
|
5
|
attingerem, quemquam praeterea oportuisse tangi, sed senatum
|
|
vocare, populum ardentem studio vehementius incitare, totam
|
|
suscipere rem publicam, exclamat tua familiaris 'hoc vero
|
|
neminem umquam audivi!' ego <me> repressi. sed et Cassius
|
|
mihi videbatur iturus (etenim Servilia pollicebatur se cura-
|
10
|
turam ut illa frumenti curatio de senatus consulto tolleretur) et
|
|
noster Brutus cito deiectus est de illo inani sermone <quo se
|
|
Romae> velle esse dixerat. constituit igitur ut ludi absente se
|
|
fierent suo nomine. proficisci autem mihi in Asiam videbatur
|
|
ab Antio velle.
|
15
|
Ne multa, nihil me in illo itinere praeter conscientiam meam
|
3.1
|
delectavit. non enim fuit committendum ut ille ex Italia prius
|
|
quam a me conventus esset discederet. hoc dempto munere
|
|
amoris atque offici sequebatur ut mecum ipse 'ἡ δεῦρ’ ὁδός
|
|
σοι τί δύναται νῦν, θεοπρόπε;' prorsus dissolutum offendi
|
5
|
navigium vel potius dissipatum. nihil consilio, nihil ratione,
|
|
nihil ordine. itaque etsi ne antea quidem dubitavi, tamen nunc
|
|
eo minus, evolare hinc idque quam primum, 'ubi nec Pelopi-
|
|
darum facta neque famam audiam'.
|
|
Et heus tu! ne forte sis nescius, Dolabella me sibi legavit
|
4.1
|
a. d. iii Non. [Apriles]. id mihi heri vesperi nuntiatum est.
|
|
votiva ne tibi quidem placebat; etenim erat absurdum, quae si
|
|
stetisset res publica vovissem, ea me eversa illa vota dissolvere.
|
|
et habent, opinor, liberae legationes definitum tempus lege
|
5
|
Iulia nec facile addi potest †adeo† genus legationis ut, cum velis,
|
|
introire exire liceat; quod nunc mihi additum est. bella est
|
|
autem huius iuris quinquenni licentia. quamquam <quid de>
|
|
quinquennio cogitem? contrahi mihi negotium videtur. sed
|
|
βλάσφημα mittamus.
|
10
|